Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011

Η ΠΑΡΑΛΙΑ


Λευκάδα, Αγιος Νικήτας, ωρα 13:00.  Ξεκινάμε με τη Μαρία για την παραλία του Μύλου. Η κατάβαση δύσκολη...το μονοπάτι κακοτράχαλο !

- Αχ πόσο δρόμο έχουμε ακόμα  ρε Άννα ?  Τα έχω παίξει απο τη ζέστη !

- Κάνε υπομονή ρε παιδί μου ! Σε λίγο φθάνουμε...να δεν βλέπεις? Η παραλία ειναι κοντά

Στα αριστερά και δεξιά του μονοπατιού, θάμνοι

-          Να μας πεταχτεί κανένα φίδι να σου πω εγω !

-          Εεεελα εεεελα φθανουμε λεμε !

Μολις φθάσαμε στη παραλία... το μέρος αποζημίωσε την όποια ταλαιπωρία μας. Τα κύματα της θάλασσας που άφριζαν και ο βράχος που δέσποζε πίσω μας συνεθεταν  την άγρια ομορφιά του τοπίου !

Στα δεξιά μας ένα νεο σε ηλικία ζευγάρι γυμνιστών, ξαπλωναν αμέριμνοι..αριστερά μας τρεις φίλοι  άραζαν  κατω απο μία ομπρέλα ..παρακάτω  δύο ομπρέλες ήταν έρμαια του ανέμου και όλα αυτά σε μια παραλία που το μήκος της έφθανε.. και τα 800 μέτρα.

Αποφασίζουμε να μπούμε στη θάλασσα...τα κύματα μας χτυπούν με δύναμη.

Βγαίνοντας καθόμαστε στα βότσαλα, σαν μικρά παιδιά που είναι έτοιμα να γεμίσουν τα κουβαδάκια τους. Βότσαλα κάθε σχήματος και χρώματος.

-           Αυτό μοιάζει με το μάτι της Τίγρης

-          Ωχ ναι ! Γαμάτο ! Κοίτα και αυτό, δεν μοιαζει με σχήμα καρδιάς ?

Με τη φαντασία μας να οργιάζει, μαζεύαμε μετά μανίας βότσαλα ! Τα κρατούσα στο χέρι μου τόσο σφιχτά ..σχεδόν άπληστα, φοβούμενη μήπως κάποιος να θελήσει να μου τα αρπάξει...

Έμοιαζαν σαν να τα έχει λαξεύσει κάποιος γλύπτης...σαν να τα είχε φιλοτεχνήσει κάποιος ζωγράφος. Μόνο που στη συγκεκριμένη περίπτωση ο γλύπτης ή ο ζωγράφος είναι η ίδια η φύση...τα  κύματα που γλείφουν τα  βότσαλα όταν σκάνε στη στεριά !

Ξαπλώνουμε πάνω τους με τα χέρια πίσω απο το κεφάλι, κλείνουμε τα μάτια και παρολίγο να μας πάρει ο ύπνος. Πόσο καιρό είχαμε να νιώσουμε τετοια ελευθερία..τετοια ανεμελιά.

Ήθελα για αλλη μια φορά να γράψω όσα έβλεπα ! Ζήτησα απο τον άνδρα μου να μου φέρει χαρτί...

Την ώρα που έγραφα στην παραλία ακουγα τους φίλους μου  να παίζουν με τα κύματα. Γέλια...

Γύρισα πίσω και τους χάζευα..

Η ζωή ειναι στιγμές...στιγμές και εικόνες ! Αυτές πρεπει να τις ζούμε καθε μέρα στο έπακρο...

-          Άννα ελα να μας βγάλεις μια φωτογραφία !

-          Μαζευτείτε ! (ΚΛΙΚ)

Δεν υπάρχουν σχόλια: