ΤΟ ΚΡΩΞΙΜΟ ΤΩΝ ΓΛΑΡΩΝ

Τσεκάρω το κινητό, καμοία αναπάντητη.. " Θα αποφασίσουμε μεχρι την Παρασκεύη και θα σας ενημερώσουμε " μου ειχαν πει απο την εταιρεία στην οποια είχα δώσει συνέντευξη για μια θέση εργασίας. "Ειναι πρωί ακόμα" σκέφτομαι. Μπορει να πάρουν αργότερα. Αλλα δε πτοούμαι, έχει υπέροχη ημέρα έξω ! Χτυπάει το τηλέφωνο "Άντε παιδί μου εισαι έτοιμη? Πάμε για μπάνιο ! "
Σωστά καταλαβατε! Η φωνή στην άλλη ακρη του ακουστικού ηταν της μητέρας μου !

Το θερμόμετρο εδειχνε 39 βαθμούς οταν ξεκίνησαμε για Βουλιαγμένη.
Μπαίνουμε στο αμάξι και βγαίνουμε παραλιακή....κίνηση ! Ω ρε @#$*%  μου ! "Και σου το έλεγα να ξεκινησουμε νωρίτερα!" μου λεει η μητέρα μου. Δεν ειχε και αδικο η γυναίκα! Εγω φταίω που καθυστερήσαμε.

Φθάνουμε με τα χίλια ζόρια Βουλιαγμένη και βλέπουμε όλες τις.... τσούπρες μαζεμένες εκεί...πιστές στο ραντεβού τους !

"Τι παει να πει επιλεκτική χρεοκοπία αγάπη μου ! Μπορείς να μου εξηγήσεις" ?
"Δάχτυλος Αμερικάνων ειναι όλα αυτα, παιδιά ! Μη γελιέστε ! "
"Μπορείς να μου δώσεις την συνταγή για το cheesecake που έφτιαξες προχθές" ?
" Θελω οπωσδήποτε το τηλέφωνο της πεντικιουρίστρας σου ! "
Αααααχ...γυναίκες !

Βατραχοπέδιλα, μάσκα και βούρ για κολύμπι. "Αυτη τη φορά πρεπει να κολυμπήσω πάνω απο 1 ώρα" σκέφτομαι ! Ψυχαναγκαστικό ? Ισως !

Μπαίνοντας στη θάλασσα αισθάνομαι το νερό να μου χαϊδεύει το σώμα. Βουτάω με την μάσκα και αισθάνομαι οτι ξεφέυγω....σα να είμαι σε άλλο κόσμο. Ενα κοπάδι απο μικρά ψαράκια περνάει απο μπροστά μου, εκτείνω το χέρι μου σαν να ήθελα να τα αγγίξω..αυτά αντιλαμβανονται την παρουσια μου. "Εχθρός" θα σκέφτονται και επιβραδύνουν....το ένστικτο της επιβιωσης !

Ανεβαίνω στην επιφάνεια προκειμένου να χαλαρώσω, επιπλέω ακίνητη με τα χέρια διάπλατα ανοιχτα και τον ήλιο να μου καίει γλυκά το πρόσωπο. Κλεινω τα ματια και ακούω την αναπνοή μου....αφουγκράζομαι το βυθό...ησυχία [.........] Να τες παλι ήρθαν οι σκέψεις ...οι ανησυχίες ! "Τι θα κανω με τη δουλεια? " Γιατι δεν με πήραν ακόμη τηλέφωνο απο την άλλη εταιρεία που ειχα δωσει συνεντευξή" ? "Τι θα κανω οταν τελειώσει το επίδομα"?
Μέσα στο παραλληρημα μου, το κρώξιμο των γλάρων ηρθε να με...συνεφέρει. Κοιτάω ψηλά ...ειναι ενα ζευγάρι γλάρων που πετάνε δίπλα - δίπλα τόσο αρμονικά....σαν να ακούν μια μουσική...τη δική τους μουσική και να χορεύουν στο ρυθμό της.  Ένα συγκρατημένο χαμόγελο ζωγραφίζεται στα χείλη μου. "Τι ωραίο θέαμα" σκέφτομαι !

Αποφασίζω να γυρίσω στη παραλία....νιωθω ήδη κουρασμένη !
Κοιτάω το κινητό...καμοία αναπάντητη....ενα μύνημα μονο απο μια φίλη: "Που εισαι εσυ ? Χαθηκες ! Αντε να τα πουμε για καφε" ! Ωχ ! Με τούτα και μ'εκεινα την ειχα ξεχασει! Μαλακία μου !

Ξαπλώνω στην πετσέτα και ο ήλιος μου φέρνει μια γλυκιά νύστα. Μετα απο αρκετή ωρα, ξυπνάω, κοιτάω το κινητο....παλι τίποτα ! Με πιάνει το παράπονο "Τι δεν έκανα σωστά" ?  "Ειπα κάτι στη συνέντευξη που δεν έπρεπε" ? "Μαααα...τους είδα πολυ θετικούς απεναντί μου" ! "Για αλλη μια φορα έκρινα λάθος " ! "ΑΧΡΗΣΤΗ....ΑΧΡΗΣΤΗ " ! 
Και ενω είμαι έτοιμη να βουρκώσω και κατα συνέπεια να γίνω και ρόμπα στους τριγύρω μου, ακούω εναν ήχο .....γνώριμο ήχο. Να τοι πάλι ! Οι γλάροι.... λες να ειναι οι ίδιοι...το ίδιο ζευγάρι ?
Κόντρα στον άνεμο πασχίζουν να πετάξουν, ανοιγοκλείνουν τα φτερά για λίγο...και μετα μένουν ακίνητοι με τον άνεμο κόντρα. Ξανανοίγουν τα φτερά...και ξανά ακίνητοι....με μοναδικό στόχο να φθάσουν στο προορισμό τους, πάση θυσία !

Βλεποντας τους σκέφτομαι: μήπως τελικά χρειαζόμαστε ενα "κρώξιμο" για να ξυπνήσουμε ? Μηπως τελικά πρεπει να ανοιξουμε κι εμεις τα φτερα μας για μη λυγίσουμε" ?
Τι κι αν μείνουμε...ακίνητοι καποια στιγμή ?  Φτάνει να έχουμε ενα στοχο, ενα προορισμό για να ξαναπετάξουμε !

Πιάνω στα χέρια μου το κινητό....κάνω να το ανοίξω...να δω μήπως και....."μπααααα άστο" σκέφτομαι !  Φτάνει πια αυτό το άγχος ! Πίνω λίγη απο την μπύρα μου και γυρίζω το κεφάλι μου προς τις...τσούπρες ! Ολες χαμογελαστές και ήρεμες. Τελικά, δε θελει πολλά πραγματα ο ανθρωπος στη ζωή για να είναι ευτυχισμένος. Κι εγώ εκείνη τη στιγμή, ενιωσα η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Θαλασσα, μπύρα και καλή παρέα !