Το 2011 δεν θα μπορούσε να είχε περάσει χωρίς την παρέα ενός βιβλίου. Θεωρώ οτι το να διαβάζεις σε κάνει καλύτερο άνθρωπο όσο περνάν τα χρόνια και σε βοηθάει να κρατήσεις τη διαύγεια του μυαλού σου όταν πια έχεις μεγαλώσει αρκετά.
Δεν μπορώ να πω οτι διάβασα πάρα πολλά βιβλία αυτή τη χρονιά. Παρ'όλα αυτά αποκόμισα πολλά από αυτά έστω κι αν δεν ήταν αρκετά. Παρακάτω είναι η λίστα με τα βιβλία που διάβασα φέτος, την περίληψή τους και μια μικρή κριτική.
1) "Eργοστάσιο Σφηκών" του Ian Banks εκδόσεις ΟΞΥ ΠΕΡΙΛΗΨΗ: "Δύο χρόνια αφότου είχα σκοτώσει τον Mπλάιδ, δολοφόνησα το μικρό μου αδελφό, τον Πωλ, για εντελώς διαφορετικούς και σίγουρα πιο σοβαρούς λόγους, κι ένα χρόνο μετά από τον Πωλ σκότωσα τη μικρή μου ξαδέρφη Eσμεράλντα, μάλλον από σκέτο καπρίτσιο και χωρίς λόγο. Aυτό είναι και το σκορ μου μέχρι σήμερα. Tρεις. Eδώ και χρόνια δεν έχω σκοτώσει κανέναν άλλο και δε σκοπεύω να σκοτώσω ξανά στο μέλλον. Ήταν απλώς μια φάση που περνούσα".
ΚΡΙΤΙΚΗ; Ένα αρκετά ανατρεπτικό θρίλερ. Δεν μπορώ να πω οτι με κράτησε ιδιαίτερα, αλλά γενικά το συνιστώ για τους λάτρεις του είδους.
2) "Σαλαμίνα" του Javier Negrete εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ: "480 π.Χ. Η αρχαία Αθήνα της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας βρίσκεται αντιμέτωπη με μια τεράστια απειλή. Η γιγαντιαία Περσική Αυτοκρατορία είναι αποφασισμένη να καταστρέψει την πόλη-σύμβολο και να κατακτήσει ολόκληρη την Ελλάδα. Αυτή την κρίσιμη στιγμή, θα εμφανιστεί ένας άνθρωπος, ένας οραματιστής, ο μόνος που φαίνεται ικανός να πάρει την κατάσταση στα χέρια του: ο Θεμιστοκλής.
Στις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνονται τα γεγονότα των Μηδικών Πολέμων, από τη σαρωτική νίκη των Αθηναίων κατά της στρατιάς του Δαρείου στη Μάχη του Μαραθώνα μέχρι τη θυσία των Σπαρτιατών και του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες, με επιστέγασμα τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, που ανέδειξε τον ιδιοφυή χαρακτήρα και τη χαρισματική προσωπικότητα του Θεμιστοκλή κι έβαλε φρένο στην περσική λαίλαπα.
Η συγκλονιστική αναμέτρηση του Θεμιστοκλή με τον Ξέρξη, σε ένα επικό μυθιστόρημα στο οποίο κυριαρχεί η αινιγματική μορφή της Αρτεμισίας, βασίλισσας της Αλικαρνασσού, με φόντο το πολιτικό και στρατιωτικό σκηνικό της εποχής των Μηδικών Πολέμων" .
ΚΡΙΤΙΚΗ: Ένα απο τα καλύτερα ιστορικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει. Το συνιστώ ανεπιφύλαχτα !!!!
3) "Η περίπτωση του Τσάρλς Ντέξτερ Γουόρντ" του Lovecraft εκδόσεις ΑΙΟΛΟΣ ΠΕΡΙΛΗΨΗ: "Από ένα ιδιωτικό ψυχιατρείο του Πρόβιντενς, στο Ροντ Άιλαντ, εξαφανίστηκε ένα εντελώς ιδιόμορφο άτομο. Το όνομά του ήταν Τσαρλς Ντέξτερ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ: " Η υπόθεση –ή μήπως η πραγματικότητα;– ξεκινά στο Βερολίνο της δεκαετίας του ’90. Στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου, ένας άνθρωπος σκυμμένος πάνω σε περιοδικά προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει ένα μήνυμα. Μπορεί να σημαίνει τη σωτηρία του, την ώρα που το Τείχος του Βερολίνου γκρεμίζεται στο κεφάλι του.
Την ίδια στιγμή ένας δημοσιογράφος χαζεύει τα συντρίμμια του Τείχους και μαζί μιας χώρας που δεν υπάρχει. Της Ανατολικής Γερμανίας. Προχωρώντας ανάμεσα στα σουβενίρ του παλιού υπαρκτού σοσιαλισμού, τους μεθυσμένους πρώην Ανατολικογερμανούς και την αβεβαιότητα, θα φτάσει ως το κτίριο της Στάζι. Της πιο ισχυρής μυστικής υπηρεσίας του κόσμου.
Ένα συμβατικό ρεπορτάζ μετατρέπεται σε εφιάλτη. Ο σκοτεινός δρόμος ανοίγει: πράκτορες που πουλάνε μυστικά, πολιτικοί που χρηματίζονται, εκδότες που εκβιάζουν, η απαρασάλευτη πραγματικότητα μια πλαστή εικόνα. Ανάμεσά τους ένας Έλληνας, υπεράνω υποψίας, από τους μεγαλύτερους πράκτορες της Στάζι, δίνει μάχη για να μην αποκαλυφθεί.
Όσα εξελίσσονται δεν μοιάζουν καθόλου με ταινίες του Τζέιμς Μποντ.
Είναι η αλήθεια χωρίς έλεος.
Και στην αλήθεια το μέταλλο ενός όπλου είναι το ίδιο σκληρό με τον έρωτα"
ΚΡΙΤΙΚΗ: Απο τα πολύ καλά κατασκοπευτικά βιβλία. Σε κάνει να πιστεύεις οτι ο ήρωας του βιβλίου υπήρξε στην πραγματικότητα και πως τα έχει ζήσει όλα αυτά που του συμβαίνουν ! Για τους λάτρεις του αστυνομικού μυθιστορήματος και όχι μόνο !
5) "Ο θεός δεν είναι μεγάλος" του Κρίστοφερ Χίτσενς εκδόσεις SCRIPTAΠΕΡΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ: Απο τον τίτλο και μόνο μπορείτε να καταλάβετε περί τίνος πρόκειτε. Ο πρόσφατα αποθανών Κρίστοφερ Χίτσενς υπήρξε σκληρός επικριτής της οργανωμένης θρησκείας. Παρότι άθεος και συγκριτικά πάντα με τους σύγχρονους αθεϊστές (Σαμ Χάρις, Ρίτσαρντ Ντόκινς, Ντάνιελ Ντένετ κ.α.) πιστεύω οτι διατηρούσε μια κάποια ισορροπία σε αυτά που έγραφε, χωρίς όμως να περκλύνει απο τις απόψεις του μέχρι και τον θανατό του οπότε δεν μετάνιωσε ούτε στιγμή για τον αθείσμό του. Δανείζομαι ενα κομμάτι απο άρθρο που διάβασα για το συγκεκριμένο βιβλίο: "Η θρησκεία είναι ανθρώπινο (δηλαδή ανδρικό) επινόημα. Η οργανωμένη μορφή της είναι βίαιη, συγγενική με τον ρατσισμό και τον σεχταρισμό, περιφρονεί τις γυναίκες, καταπιέζει τα παιδιά, οδηγεί σε αυταπάτες και ψυχώσεις. Το μήνυμά της είναι μήνυμα μόνιμης υποταγής και ευγνωμοσύνης. Οι θρησκείες εμφανίστηκαν όταν οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν αγράμματοι και ακόμα και σήμερα απευθύνονται πρώτα στους πολλούς, που είναι φτωχοί, αμόρφωτοι και βρίσκονται σε σύγχυση. Οι πρώτοι πατέρες της πίστης (φρόντισαν να μην υπάρχουν μητέρες) ζούσαν σε μια εποχή αβυσσαλέας άγνοιας και φόβου. Σ’ εκείνη την κλαψιάρικη νηπιακή ηλικία του ανθρώπινου είδους, κλήθηκε να ικανοποιήσει την ανάγκη για γνώση, παρηγοριά και φυσικά την επιθυμία αποφυγής του θανάτου. Παραδόξως οι τρεις βασικές μονοθεϊστικές θρησκείες χαρακτηρίζονται από έναν Παντοδύναμο που έχει την τάση να εμφανίζεται σε αγράμματα πρόσωπα στη Μέση Ανατολή (κατεξοχήν τόπο προφητών, δεισιδαιμονιών και ειδωλολατριών) και σε απελπιστικά τοπικό πλαίσιο. Αυτοί οι επαρχιώτες ή ο θεός τους, δεν φαίνεται να έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι συμβαίνει πέρα από την έρημο και τα κοπάδια τους. Μήπως τελικά εκείνος ήταν που δημιουργήθηκε κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους"
Ενα πολύ καλό βιβλίο το οποίο το συνιστώ σε όλους ανεξαρτήτου θρησκεύματος ή πίστης.
6) "Όταν ξυπνήσουμε ανάμεσα στους νεκρούς" του Ερρίκου Ίψεν
ΠΕΡΙΛΗΨΗ: "Η ιστορία ξεκινά με το ζευγάρι του διάσημου γλύπτη και της γυναίκας του να απολαμβάνει τις διακοπές του σε ένα θέρετρο στα νορβηγικά φιόρδ. Ο Αρνολντ Ρούμπεκ και η Μάγια μοιράζονται το πρωινό τους παρέα με τις εφημερίδες και ένα ποτήρι σαμπάνια. Η φαινομενική ηρεμία δεν είναι πραγματική. Ούτε εκείνος ούτε εκείνη είναι ευτυχισμένοι μαζί. Είναι σαφές ότι ο γάμος τους περνάει κρίση- κάποτε της είχε τάξει να την πάει στην κορυφή ενός βουνού για να δει όλο τον κόσμο, αλλά ποτέ δεν την πήγε.
Ο Ούλφχαϊμ, ένας βάναυσος κυνηγός, παρασύρει τη Μάγια σε ένα παιχνίδι γεμάτο πάθος, μέσα από ένα ανοδικό ταξίδι προς την κορυφή του γειτονικού βουνού. Από την πλευρά του ο Ρούμπεκ, συναντώντας μια όμορφη γυναίκα από το παρελθόν του, την Ειρήνη, αναγκάζεται να αποτινάξει την ψυχρότητα και τον κυνισμό του. Μνήμες ξυπνούν, πόθοι γεννιούνται καθώς οι ήρωες έρχονται αντιμέτωποι με τον άλλο τους εαυτό, με τις δυνάμεις που κρύβουν μέσα τους. Γι΄ αυτό και όλα καταλήγουν στη βουνοκορφή, όπου η Ιρέν οδηγεί τον γλύπτη".
ΚΡΙΤΙΚΗ: Χαρακτηρίζεται ενα απο τα καλύτερα έργα του Ίψεν. Παρότι μέχρι στιγμής δεν έχω διαβάσει αλλο έργο πέρα απο αυτό μπορώ να πω οτι μου έκοψε την ανάσα !
ΠΕΡΙΛΗΨΗ: "Αυτές ήταν οι τελευταίες λέξεις στο γράµµα που έλαβε µυστηριωδώς ο Μαρκ. Και ήταν µόνο η αρχή. Μια σειρά από παράξενα στιχάκια µε αµφίσηµα µηνύµατα και γρίφους οδηγούν τον Μαρκ να ζητήσει βοήθεια από τον παλιό του συµµαθητή και διάσηµο ντετέκτιβ, Ντέιβ Γκάρνεϊ.
O Ντέιβ, 47χρονος συνταξιούχος αστυνοµικός µε εξαιρετικές επιτυχίες στην εξιχνίαση εγκληµάτων µε κατά συρροή δολοφόνους, προσπαθεί να προσαρµοστεί στους ήρεµους πια ρυθµούς της νέας του ζωής. Όµως, µπροστά στην έκκληση του φίλου του το αστυνοµικό δαιµόνιο ενεργοποιείται, οδηγώντας τον ξανά σε απρόβλεπτες καταστάσεις.
Ο Μαρκ βρίσκεται νεκρός και δύο ακόµη δολοφονίες περιπλέκουν πιο πολύ την υπόθεση. Η ζωή του Ντέιβ απειλείται"…
ΚΡΙΤΙΚΗ: Ο συγγραφέας, αν και νέος στο χώρο του γραψίματος, έχει καταφέρει να μεταδόσει στον αναγνώστη εκτός απο την πλοκή, την ψυχοσύνθεση του κεντρικού ήρωα - ντετέκτιβ Γκάρνεϊ - αλλα και την σχέση του με την γυναίκα του ιδιαίτερα οταν αυτή τη σχέση έχει στοιχειώσει ένα μοιραίο γεγονός στη ζωή τους. Απο την άλλη, υπήρξαν κάποιες φάσεις που το θεώρησα λίγο βαρετό, περισσότερο όμως επειδή είχα αγωνία για το πως θα τελείωσει !
8) " Έχει μέλλον ο άνθρωπος" του Bertrant Russel εκδόσεις Αρσενίδη
ΠΕΡΙΛΗΨΗ: Ο φιλόσοφος και ανθρωπιστής Ράσελ προσπαθεί να εξηγήσει τις καταστρεπτικές συνέπειες που έχει ενας πυρινικός πόλεμος, το πως θα μπορούσαν Ανατολή και Δύση να τα βρούν μεταξύ τους και μοιράζετε το όραμά του για έναν καλύτερο κόσμο. Παραθέτω ένα απόσπασμα: "Ένα άτομο που έπαθε βλάβη απο ραδιενέγεια, μπορεί αν έχει τύχη, ν'αποκτήσει γερά παιδιά. Τα παιδιά του όμως θα μεταφέρουν το κληρονομικό στιγμα στα δικά τους παιδιά. Είναι αδύνατο να εξακριβώσει κανένας πόσα άτομα έπαθαν κληρονομικές βλάβες απο τις ώς τα σήμεαρ ατομικές και πυρηνικές δοκιμές, και η εκτίμηση του αριθμού αυτού έχει επηρεασθεί απο τις πεποιθήσεις εκείνων που τις έκαναν. Είναι βέβαιο πάντως πως η βλάβη έχει πια γίνει και πως σε περίπτωση πυρηνικού πολέμου παρόμοιες βλάβες θα έχουν να πάθουν πολλοί απ' τους επιζώντες"
ΚΡΙΤΙΚΗ: Πολύ καλό βιβλίο απο τον κλασσικό Ράσελ !
Αυτά ήταν τα βιβλία που πρόλαβα να διαβάσω μέσα στο 2011 ! Αυτή τη στιγμή διαβάζω το "Κωδικός του Σινά" του Whittemore το οποίο με ταξιδεύει στην πανέμορη Ιερουσαλήμ.
Ελπίζω του χρόνου να έχω περισσότερα βιβλία να σας προτείνω.
Να θυμάστε οτι το βιβλίο ειναι ενα πολύ καλό δώρο για τον εαυτό σας αλλά και τους άλλους.
Καλή Χρονιά με υγεία πάνω απ'όλα και μη ξεχνάτε: διαβάζουμε γιατί καθε βιβλίο μας ταξιδεύει !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου