Ανοίγει απότομα την πόρτα του του υπνοδωματίου των γονιών της...ο πατέρας της καθισμένος στο κρεββάτι φορώντας τη ρόμπα του στερεώνει το κεφάλι του στο χέρι του, δείχνει απεγνωσμένος. Η μητέρα στο κρεββάτι κουλουριασμένη και όπως πάντα κουρασμένη παρά τον πολύωρο ύπνο της, ανοίγει αργά τα μάτια, ανασηκώνετε στο κρεββάτι.
-Τι συμβαίνει παιδί μου ;
- Μαμα ! Είναι Χριστούγεννα ! Σήκ...
Δεν προλαβαίνει να αρθρώσει αλλη λέξη και ο πατέρας σηκωνετε και τη διακόπτει.
- Έλα άσε τη μανούλα λίγο να ξεκουραστεί. Πάμε κάτω εμείς να φτιάξουμε πρωινό εντάξει ;
- Eίναι κουρασμένη η μαμα ;
- Eεεε ναι είναι λίγο.
Παίρνει τη μικρή αγκαλιά και κοίταζε την γυναίκα του σφίγγοντας τα χείλη όσο έκλεινε την πόρτα της κρεββατοκάμαρας.
- Η μαμά δεν θα κατέβει ; ρωτάει η μικρή ενώ έπαιζε με τα κορν φλεϊκς της.
- Σε λίγο θα κατέβει μωρό μου. Μην ανησυχείς. Φάε το πρωινό σου σε παρακαλώ.
- Χθές δεν κατέβηκε. Δεν την είδα καθόλου σχεδόν για αυτό ρωτάω. Είναι όλο μέσα στο δωμάτιο και διαβάζει. Και πλέον δεν μας μαγειρεύει. Μόνο εσύ μαγειρέυεις !
- Εεεε κοίταξε...η μαμά είναι λίγο κουρασμένη αυτό το καιρό.
- Συνέχεια είναι κουρασμένη. Παλιά παίζαμε συνέχεια, μου έφτιαχνε γλυκά, παγωτά...τώρα είναι συνέχεια λυπημένη ! Γιατί είναι λυπημένη η μαμα ;
O πατέρας ξεροκαταπίνει. Πως να εξηγήσεις σε ενα 8χρονο παιδί το πρόβλημα της μαμάς.
- Νααα κοίταξε. Η μαμά όπως ξέρεις έχει χάσει τη δουλειά της και αυτό την έχει στεναχωρέσει λίγο. Αλλά μην κουράζεις εσύ το μυαλουδάκι σου με αυτά τα θέματα εντάξει ; (της χαιδέυει το κεφαλάκι)
Ξαφνικά ο τόνος της φωνής του γίνετε ενθουσιώδεις.
- ΗΡΘΑΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ! ( Επρεπε κατι να πεί για να σπάσει την αμηχανία που ένιωθε. Aνοίγει διάπλατα τα χέρια του).
Θα πάμε να παρουμε παιχνίδια εντάξει ;
- Ναιαιαιαιαιαι ! Τρέχω να ντυθώ !
- Οοοοοχι πρώτα θα φας το πρωινό σου και μετά μικρή !
- Εντάξει. (Η μικρή κουνάει το κεφάλι σε ένδειξη συγκατάβασης).
- Θα έρθει και η μαμά; Πάω να της το πω !
- Άσε θα της το πω εγώ.
«Εμ βέβαια. Τι θα έκανε» ! σκέφτηκε και ξεφυσάει.
Την πλησιάζει, κάθετε δίπλα της στο κρεββάτι και την χάζευε...στεναχωριόταν σκεφτόμενος οτι η γυναίκα του είχε φθάσει σε αυτό το σημείο. Και όσο την κοίταζε η εικόνα απο τα αίματα στον νεροχύτη και την γυναίκα του με ξυράφι στο χέρι του ήρθε στο μυαλό ! Προσπάθησε να αποτινάξει την ανάμνηση με ένα τίναγμα του κεφαλιού. Ήταν εκείνη η ημέρα που ορκίστηκε οτι δεν θα την άφηνε ποτέ ξανά μόνη. ΠΟΤΕ ! Προσπαθεί να συγκροτήσει τη σκέψη του, να φορέσει το πιο όμορφο χαμόγελό του....
- Ξύπνα αγάπη μου ! Ξύπνα ! Ελα..είναι κάτω η μικρή και περιμένει να πάμε για ψώνια ! Ειναι Χριστούγεννα. Έλαααα...
Η γυναίκα ξυπνάει μουρμουρίζοντας ...
- Άσε με! Τι ώρα είναι ;
- Ελένη ξύπνα παιδί μου. Πάμε για ψώνια με την μικρή.
- Δεν έχω όρεξη
Χώνετε κάτω απο τα σκεπάσματα σαν μικρό παιδί. Ο άνδρας της ξεφυσάει αγανακτισμένος. Προσπαθεί όμως να κάνει υπομονή.
- Άσε τα μωρουδίστικα και σήκω !
- Δεν θέλω σου λέω ! Πήγαίνετε εσείς και εγώ θα...
- Ξέχνα το ! Δεν μένεις μόνη εδω πέρα.
- Όχουουουου ! Δεν είμαι μωρό ! Άκου Γιώργο...αυτό έγινε μια φορά μόνο. Σου είπα δεν θα ξαναγίνει. Δεν είναι τόσο σοβαρή η κατάστασή μου πλέον.
- Δεν σε αφήνω μόνη ! ΑΚΟΥΣ ; Και επιτέλους πρέπει να το πάρεις απόφαση να πάμε σε έναν ειδικό ! Επρεπε ΗΔΗ να είχαμε πάει ! Εγώ δεν αντέχω άλλο καταλαβαίνεις ;
- Εεεε είμαι καλά σου λέω τώρα δεν...
- Ακούς τι σου λέω ; Σήκω τώρα και θα το συζητήσουμε αργότερα.
Με τα χίλια ζόρια σηκώθηκε. Πήγε στο μπάνιο, κοιτάχθηκε στο καθρέπτη....
- Πως είσαι έτσι κακομοίραααα ! Τουλάχιστον ξέρεις τι έχεις ! Aλλοι που δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να ξέρουν κάν.
Σκύβει να πλήνει το πρόσωπό της ξανακοιτάζει τον καθρέπτη...
- Ούφ...σήμερα είναι μια καινούργια ημέρα ! Σήμερα θα πρέπει να δεις τα πράγματα θετικά, σήμερα....
Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει την πρόταση που έχει επιβάλει στον εαυτό της να λέει καθημερινά και ξεσπάει σε κλάμματα ! Το κλάμμα έγινε λυγμός και ο λυγμός την βρήκε κουλουριασμένη στην γωνία του μπάνιου ώσπου μπηκε ο άνδρας της.
- Πάλι τα ίδια ! Ελα, έλα σήκω να κάνεις ένα μπάνιο. Θα σε ακούσει και το παιδί. Έχει αρχίσει να ρωτάει διάφορα και δεν ξέρω τι να του πω !
- Πές της ότι είμαι καλα, εντάξει ; Ρουφάει τη μύτη της....
Ότι η μανούλα είναι καλα !
- Εντάξει...εντάξει ελα να κάνουμε μπάνιο τώρα.
- Θα κάνω μόνη μου ! Δεν χρειάζομαι βοήθεια.
- Ελένη ! Θα είμαι απ’έξω ! Μη κάνεις καμιά κουταμάρα !
- Μην ανησυχείς τόσο . ( του χαιδεύει το πρόσωπο).
- Ανησυχώ Ελένη ! Μετά απο το περιστατικό εκείνο....ανησυχώ. Λοιπόν θα είμαι απ’έξω.
Μετά απο ώρα η Ελένη κατεβαίνει κάτω και η μικρή πηδάει επάνω της ! Ενα χαμόγελο φώτισε το πρόσωπό της,έστω για λίγο. Η βόλτα στα μαγαζιά ήταν κάπως εποικοδομητική αλλά δεν έλειπαν η συγκινήσεις. Η ευσυγκινησία την είχε καταβάλει. Ενα carousel της θύμισε τα παιδικά χρόνια στο πατρικό της, ένα μπαλόνι την πρώτη φορά που αντίκρυσε την κόρη της. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με την χριστουγεννιάτικη μουσική που έπαιζε απο τα μεγάφωνα έκαναν την ψυχολογία της ακόμα χειρότερη.
-Πάμε να φύγουμε ! λεει στον άνδρα της ξαφνικά.
- Τι σε έπιασε. Δε βλέπεις οτι η μικρή περνάει καλα ;
- Δεν αντέχω ρε παιδί μου πολλή ώρα σε ενα μέρος ! Ελεος ! Πάμε να φύγουμε.
- Αααα άκου να σου πω. Δεν είσαι μόνη σου εδω πέρα ! Έχουμε και ένα παιδί το ξέχασες. Γιατί για εμένα δεν σου μιλάω. Με έχεις ξεχασμένο και γραμμένο προ πολού. Ούτε που θυμάμαι πόσο καιρό έχουμε να το κάνουμε και....
Ο τόνος της φωνής τους υψώθηκε.
- Καλά εδώ βρήκες να τα πούμε ; Δεν είναι ούτε το μέρος ούτε η ώρα !
- Εμ για εσένα ποτέ δεν είναι η ώρα ούτε το μέρος. Έχουμε χάσει κάθε επαφή !
Όση ώρα τσακώνονταν δεν είχαν πάρει είδηση οτι η μικρή τους κοιτούσε με βουρκωμένα μάτια.
- (Ελένη) Πάμε να φύγουμε άντε ! Άντε γιατί....
Γυρίζει προς τη μικρή, την βλέπει βουρκωμένη, βάζει το χέρι στο πρόσωπο θέλοντας να κρύψει τη θλίψη της. Την παίρνει αγκαλία.
- Μη κλαίς παιδί μου. Η μαμά και ο μπαμπάς απλά είχαν μια διαφωνία.
Στρεφει το βλέμμα της στον άνδρα της.
- Είδες τι έγινε τώρα ; H μικρή κλαίει.
- Εμ βέβαια. Σου είναι πιο εύκολο να κατηγορείς εμένα γενικά. Για τα πάντα !
Η Ελένη δεν απαντάει, παίρνει αγκαλιά την κόρη της και με γοργά βήματα κατευθήνεται στο αμάξι.
Στο αυτοκίνητο, στο δρόμο προς το σπίτι δεν ανταλλάξανε ούτε μια κουβέντα. Η μικρή έπαιζε με μια κούκλα στο πίσω μέρος του καθίσματος. Της την έδωσαν μήπως και ξεχαστεί λίγο απο όλο αυτό που συνέβη πριν.
Γυρνώντας σπίτι ο πατέρας είπε στη μικρή να πάει στο δωμάτιό της να παίξει και της υποσχέθηκε οτι θα κάνει ενα γρήγορο ντούς και θα ανέβει και εκείνος για να παίξουνε μαζί. Η Ελένη πετάει τη τσάντα της σε μια καρέκλα και σωριάζεται στον καναπέ.
- Ελένη δεν παει άλλο ! Δεν μπορεί να συνεχιστεί αλλο αυτό καταλαβαίνεις ;
- Ρε Γιώργο το θέλω νομίζεις να είμαι έτσι. Εγώ...εγώ που ήμουν ο πιο ενεργητικός ανθρωπος του κόσμου να καταντήσω να σέρνομαι απο το κρεββάτι στον καναπέ και το αντίθετο. Να μην έχω όρεξη να κάνω ούτε αυτά που παλαιότερα μου έδιναν ζωή. Αισθάνομαι...αισθάνομαι άχρηστη ! Άχρηστη...εγώ...δεν...
Ξεσπάει σε κλάμματα. Ο Γιώργος πηγαίνει δίπλα της..
- Ελένη ακουσέ με. Σε καταλαβαίνω αλλά πρέπει κάπως να το ξεπεράσεις ! Σου είπα οτι πρέπει να πας σε εναν ειδικό καταλαβαίνεις ;
ΕΓΏ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ ΡΕ ΕΛΕΝΗ !
- Έχεις δίκιο αλλά...
- Αλλά τι ρε Ελένη ; Δε βλέπεις οτι όλο αυτό μας επηρρεάζει όλους ; Kαι κυρίως το παιδί ! Καλά...άσε με εμένα ! Το παιδί τι σου φταίει ;
Τον κοιτάζει με μάτια κόκκινα απο το κλάμα. Κουνάει το κεφάλι της συγκαταβατικά...
- Έχεις δίκιο. Πρέπει να δω ειδικό. Απλά δεν θέλω να νομίζεις οτι είμαι τρελλή !
- Τι λες βρε Ελένη ! Ελεος ! Δεν ισχύει κατι τέτοιο. Αυτές είναι οπισθοδρομικές απόψεις. Ενας ειδικός θα βοηθήσει όχι μόνο εσένα αλλά και τη σχέση μας !
- Απλάααα είναι και τα λεφτά. Τώρα που είμαι άνεργη εγώ εσύ έχεις φορτωθεί τα πάντα και δεν θέλω να σε φορτώνω και....
Της σηκώνει το κεφάλι ...
-Ελένη κοίταξέ με σε παρακαλώ ! Σου έχω πει οτι τα μοιραζόμαστε όλα. Το ίδιο ισχύει και για τα λεφτά. Ποσώ μάλλον όταν πρόκειτε για θέμα υγείας. Ο,τι είναι θα τα δώσουμε. Άλλωστε απο οσο ξέρω γενικά μια θεραπεία διαρκεί περίπου έξι μήνες, ίσως και λίγο παραπάνω, ανάλογα το συμβάν.
- Ο.Κ. Θα ψάξω αύριο κιόλας για γιατρό.
- Εντάξει, εντάξει. Απλά σε παρακαλώ μέχρι να πάνε όλα καλά ας μην ξεσπάμε μπροστά στο παιδί εντάξει ;
Κούνησε το κεφάλι πάνω κάτω συγκαταβατικά και χώθηκε στην αγκαλιά του μέχρι που αποκοιμήθηκε. Ο Γιώργος της κατέβασε μια κουβερτούλα και την άφησε να κοιμηθεί στο σαλόνι όσο εκείνος έπαιζε επάνω με την μικρή.
Η επόμενη ημέρα βρήκε την Ελένη αρκετά κουρασμένη, ξανά !
-Καλημέρα Ελένη μου !
- Καλημέρα.
Το βλέμμα της πρόδιδε οτι δεν ήταν καλα. Ο Γιώργος το κατάλαβε...
- Δεν σε βλέπω καλά. Δε σε ρωτάω τι έχεις απλά να σου θυμίσω οτι έχουμε να πάμε στα παιδιά σήμερα, μας περιμένουν για φαγητό.
- (ψυχρά) Δεν έχω όρεξη
- Ελένη σε παρακαλώ μην αρχίζεις ! Μας περιμένουν και θα πάμε.
- (κοφτά) Μη με πιέζεις σου λέω. Δε γουστάρω
- Καλά. Δεν θα το συζητήσω αλλο ! Αρκετά με τα καπρίτσια σου...
- Δεν είναι καπρίτσιο δεν είμαι στις καλές μου σήμερα...
- Τον τελευταίο καιρό δεν είσαι στις καλές σου Ελένη. Είπες άλλωστε οτι θα ψάξεις για γιατρό ή κάνω λάθος.
- Εεεε ναι...το είπαααα...
- Δεν έχει «εεεε ναι» θα το κάνεις ! Δεν βλέπεις οτι αυτό σε τρώει μέρα με την ημέρα ; Δεν έχεις ποτέ όρεξη για τίποτα, είσαι μονίμως κουρασμένη. Για να μην πω και το άλλο ;
Toν κοιτάζει τρομαγμένη...
- Τι εννοείς ; Ποιο άλλο ; Σου είπα οτι η απόπειρα έγινε μία φορά και δεν....
- Ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ. Εκτός απο αυτό. Μήπως νομίζεις οτι δεν σε ακούω καθε φορά που κάνεις εμετούς αφότου έχεις φάει κάτι ; Έπρεπε εδώ και καιρό να είχες πάει σε ειδικό. Φταίω και εγώ που δεν σε πίεσα αρκετά ! Αλλά ως εδώ.
Αρπάζει τη συσκεύη του τηλεφώνου και της την δίνει...
- Πάρε κάποια φίλη σου, γνωστή σου, συγγενή σου δεν ξέρω όποια / όποιον θές και ζήτησέ του να σου συστήσει ψυχίατρο. Τώρα !
- Ψυχίατρο ; Νομίζεις οτι θέλω ψυχίατρο ; Δεν είμαι τρελλή !
- Εεεεε δεν παίζεσαι ! Άσε θα πάρω εγώ.
Σηκώνει το ακουστικό, σχηματίζει εναν αριθμό...
- Ναι . Έλα Μαρίνα. Τι κάνεις ; Ο Γιώργος είμαι. Καλά είμαι, καλα. Δε μου λες ρε Μαρίνα, εσύ δεν μου έλεγες τις προάλες για ενα ψυχίατρο στον οποίο πήγαινε μια φίλη σου ; Nαι...ναι...ναι. Α, το έχεις εύκαιρο το τηλέφωνο ; Γειά σου ρε Μαρίνα ! Περιμένω ευχαριστώ. (σιωπή)
Στρέφετε στην Ελένη.
- Ελένη πιάσε το χαρτί που έχεις δίπλα σου και το στυλό !
Η Ελένη σηκώνετε εκνευρισμένα απο το κρεββάτι...τα βήματά της έσβηναν καθώς κατέβαινε την σκάλα.
Ο Γιώργος ξεφυσάει, σηκώνει το βλέμμα στο ταβάνι...αφήνει για λίγο το ακουστικό και παίρνει το στυλό και το χαρτί που ήταν στο κομοδίνο απο τη μεριά της Ελένης.
- Ναι Μαρίνα ; Ναι γράφω...Εντάξει ευχαριστώ ...αααα και Μαρίνα...σε παρακαλώ να μείνει μεταξύ μας αυτό ετσι ; To ξέρω οτι είσαι σπαθί Μαρίνα. Σε ευχαριστώ πολύ ! (κλείνει το τηλέφωνο)
Μια εβδομάδα αργότερα σε ενα ιατρείο κάπου στο κέντρο...
- Το γεγονός και μόνο οτι μπορέσατε να αποδεχθείτε οτι έχετε κατάθλιψη και να έρθετε σε εμένα είναι απο μόνο του σημαντικό. Η κατάθλιψη μπορεί να οφείλετε σε πολλούς παράγοντες. Στη δική σας περίπτωση απο οτι κατάλαβα είχε να κάνει με το γεγονός οτι χάσατε την δουλειά σας. Σε άλλους ανθρώπους μπορεί να οφείλετε σε οικογενειακές και οικονομικές δυσκολίες, οικογενειακή βία, έλειψη αυτοσεβασμού γενικά αλλά και σε άλλους παράγοντες που ενεργούν μόνοι τους ή και συντονισμένα. Απο οτι είδα σας έφερε ο άνδρας σας εδώ ;
Η Ελένη καθόταν στον καναπέ του ιατρείου σφιγμένη, η γλώσσα του σώματός της πρόδιδε την αμηχανία της.
- Μάλιστα γιατρέ.
- Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε υποστήριξη απο την οικογένειά μας σε αυτές τις περιπτώσεις. Μου είπατε οτι έχετε και μια κορούλα. Καλό θα είναι να αφήνουμε τα παιδιά εξω απο αυτό το πρόβλημα, καθώς είναι πολύ μικρά για να κατανοήσουν την κατάσταση. Εμείς θα κάνουμε κάποιες συνεδρίες και πιστεύω οτι θα τα πάμε καλά, τόσο ώστε να μπορείτε και εσείς η ίδια να διαχειρίστείτε καλύτερα την ζωή σας αλλά και τους γύρω σας. Στόχος μου είναι να σας κάνω να αντλήσετε ξανά ευχαρίστηση απο τη ζωή. Φυσικά η φαρμακευτική αγωγή θα δωθεί, αλλά αφότου πρώτα εξετάσω όλες τις παραμέτρους, δηλαδή εαν πρόκειτε για μείζων καταθλιπτικό επεισόδιο ή όχι. Είμαστε σύμφωνοι ;
- Εεεε ναι σύμφωνοι.
- Σας βλέπω λίγο...σφιγμένη. Σας απασχολεί κάτι ;
- Nαι....εεεε.....πιστευετε γιατρέ οτι θα τα καταφέρουμε; Δεν σας αμφισβιτώ αλλά....
- Έχετε δίκιο να ρωτάτε και καλά κάνετε.
- Έχουν γίνει πρόοδοι στη αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Ξέρουμε και ξέρω προσωπικά πολλά πράγματα για την συγκεκριμένη νόσο. Το ποσοστό θεραπείας ξεπερνάει το 80% και - σαφώς ανάλογα με κατάσταση – μπορούμε να την θεραπεύσουμε. Η δική σας περίπτωση είναι μέσα στο 80% αυτών που μπορούν να θεραπευτούν. Αρκεί να με εμπιστευτείτε και να μην χάνετε τις συνεδρίες μας. Ο.Κ.; (της χαμογελάει)
- Ευχαριστώ γιατρέ. Αυτά που μου είπατε είναι πραγματικά ενθαρυντικά.
- Είδατε ; Eίπατε την λέξη «ενθαρυντικά» ! Αυτό απο μόνο του δείχνει οτι κάναμε μια καλή αρχή.
Μετά απο μισή ώρα και ενώ ο Γιώργος περίμενε την Ελένη στο σαλονάκι του ιατρείου.
-Σας ευχαριστώ πολύ γιατρέ. (του δίνει το χέρι της για χειραψία)
- Εγώ ευχαριστώ. Και όπως είπαμε ε ; Η γυμναστική θα σας βοηθήσει αρκετά και προσπαθείστε να κάνετε πράγματα τα οποία παλιά σας ευχαριστούσαν. Αυτά για αρχή. Θα παρακολουθώ την πορεία σας αρκεί όπως σας είπα να μην χάνετε τις συνεδρίες μας. Αργότερα θα δωθεί, εφόσον σας εξετάσω καλύτερα, και φαρμακευτική αγωγή η οποία θα βοηθήσει αρκετά. Έχουμε δρόμο μπροστά μας αλλά θα το αντιμετωπίσουμε.
Την ίδια στιγμή πλησιάζει ο Γιώργος.
- Γιατρέ όλα καλά ; τον ρωτάει με την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του.
- Όλα καλά ! Θα σας τα πει και η γυναίκα σας. Εγώ χαίρομαι που έχει κάποιον και την στηρίζει ψυχολογικά. Αυτό είναι απο τα πιο σημαντικά πράγματα. Σας περιμένω την αλλη εβδομάδα. Τρίτη στις 19:00. Μην το ξεχάσετε εντάξει ;
EIKONA: Πίνακας του Βίνσεντ βαν Γκογκ, ο οποίος είχε τάσεις μελαγχολίας, με τίτλο "Old man in sorrow"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου