Κάποτε στην άκρη ενός ποταμού στεκόταν ένας σκορπιός.Ήθελε να περάσει στην απέναντι όχθη αλλά τα νερά ήταν ορμητικά και το βάθος του ποταμού μεγάλο.Κάποια στιγμή το βλέμμα του πέφτει σε μία χελώνα που στεκόταν μερικά μέτρα παρακάτω,την πλησιάζει και της λέει:"Καλημέρα χελώνα,θέλω να περάσω στην απέναντι όχθη του ποταμού,θα μπορούσες να με μεταφέρεις πάνω στο καβούκι σου και να με περάσεις απέναντι?Γνωρίζω πως είσαι δεινή κολυμβήτρια και και δε σε τρομάζουν τα ορμητικά νερά του ποταμού".Η χελώνα γυρίζει και τον παρατηρεί προσεχτικά.
"Μα είσαι σκορπιός",του απαντάει...
"Πως θα μπορούσα να σε εμπιστευτώ και να σε κουβαλήσω στο καβούκι μου αφού με ένα κέντρισμά σου θα μπορούσες να με σκοτώσεις",συνεχίζει."Μα θα ήμουν ανόητος αν το έκανα αυτό καθώς τότε θα πνιγόμασταν και οι δύο δεδομένου πως δε γνωρίζω καλό κολύμπι" απαντάει ο σκορπιός.Για μερικές στιγμές η χελώνα παραμένει σιωπηλή καθώς συλλογίζεται τα λόγια του σκορπιού."Σα να έχεις δίκιο σκορπιέ" απαντάει τελικά η χελώνα και βάζοντάς τον πάνω στο καβούκι της αρχίζει να κολυμπά στα νερά του ποταμού ώστε να τον εξυπηρετήσει.Βρίσκονται περίπου στα μισά της διαδρομής όταν η χελώνα νιώθει ένα κέντρισμα στη βάση του λαιμού της ...σχεδόν αμέσως ένας πόνος σαν κάψιμο αρχίζει να πλημμυρίζει το σώμα της για να ακολουθήσει ένα σταδιακό μούδιασμα κάνοντας τις κινήσεις της ολοένα και πιο αργές....Γυρνάει το κεφάλι της σιγά-σιγά για να αντικρίσει το σκορπιό.."Γιατί το έκανες αυτό...?",το ρωτάει ενώ τα ορμητικά νερά αρχίζουν να καταπίνουν και τους δύο..."Τώρα θα πεθάνουμε και οι δύο..γιατί μας καταδίκασες σε θάνατο..?"..."Μα επειδή έτσι είναι η φύση μου...",απαντάει χωρίς μεταμέλεια ο σκορπιός.
Hθικό δίδαγμά : μην εμπιστεύεστε τόσο εύκολα τους ανθρώπους !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου