Δεν είναι καιρός να δούμε τα πράγματα διαφορετικά ;

"ΜΑΓΙΑ: Ρύμπεκ ! Πως μπορείς και ανέχεσαι αυτά τα παλιόπαιδα να φωνάζουνε έτσι ?

ΡΥΜΠΕΚ: Διακρίνω στις παραφωνίες τους κάτι αρμονικό που μ’αρέσει

ΜΑΓΙΑ: (λίγο ειρωνικά) Είσαι πάντα καλλιτέχνης κι έτσι θα πεθάνεις" !

 Αυτός ειναι ενας διάλογος μεταξύ της Μάγιας και του Ρύμπεκ απο το έργο "Όταν ξυπνήσουμε ανάμεσα στους νεκρούς" του Ερρίκου Ίψεν.

Αυτό θα πει να βλέπεις τα πράγματα με αλλη ματιά !

Εκεί που  κάποιος ακούει έναν εκνευριστικό ήχο...κάποιος άλλος....ακούει την Ρωμιοσύνη !

Εκεί που κάποιος βλέπει ενα λευκό καμβά, κάποιος άλλος βλέπει να εκτιλύσσεται μπροστά στα μάτια του  η  Μάχη της Χίου.

Εκεί που κάποιος βλέπει μια πέτρα καποιος άλλος βλέπει να τον Ερμή του Πραξιτέλους να παίρνει σάρκα και οστά...

Εκεί που  κάποιος βλέπει ενα λευκό χαρτί...κάποιος άλλος παίρνει την πένα και υμνεί  την Ιθάκη του ! 

Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικος. Και καθε ενας βλέπει τα πραγματα με δικο του μάτι. Δεν μπορεί να είματε όλοι ίδιοι. Ο κόσμος μας θα ήταν πολύ βαρετός εαν ήταν έτσι !

Ωστόσο, έχετε σκεφτεί  πόσο διαφορέτικά θα ήταν τα πράγματα εαν μπορούσαμε έστω και για λίγο να βγούμε απο το καβούκι μας και να δούμε τα πράγματα με τη ματιά ενός συνθέτη, ενός ζωγράφου, ενός γλύπτη ή ενός ποιητή ;

Eνας συνθέτης γεμίζει με τις νότες του κάθε πεντάγραμμο και συνθέτει την πιό όμορφη μουσική για να ευφραίνει την ψυχή μας.

Ενας ζωγράφος δίνει ζωή σε ενα άσπρο καμβά και ζωγραφίζει τον πιό όμορφο πίνακα για να τον χαζεύουμε με τις ώρες !

Ενας γλύπτης σμυλεύει την πέτρα ώστε να αναδίξει το πιο όμορφο άγαλμα και ένας ποιητής προστάζει την πένα του να γράψει το πιο όμορφο ποιήμα !

Εαν μπορούσαμε όλοι να δούμε τα πράγματα μέσα απο τη σκοπιά αυτών των ανθρώπων, τότε ο κόσμος μας μπορεί να ήταν καλύτερος !

Ενας ιδεατός κόσμος, ναι ! Αλλά είναι η άλλη πλευρά που πιστεύω οτι κάποιοι άνθρωποι έχουν μέσα τους, απλά επειδή οι εποχές είναι σκληρές δεν θέλουν να εξωτερικεύσουν την ευαίσθητη πλευρά τους ! Φοβούνται,  οτι εαν δείξουν έστω και λίγη ευαισθησία, οι άλλοι θα τους "πατήσουν".

Ζούμε διαρκώς με ενα φόβο. Για όλα. Γενικά. Η ζωή μας έχει κάνει έτσι! Όχι όλους, αλλά πολλούς απο εμάς. Δεν νομίζετε όμως οτι είναι καιρός να σταματήσουμε να φοβόμαστε ; Δεν νομίζετε οτι είναι καιρός vα αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα διαφορετικά ;

Ξέρω τι θα πείτε: οτι ζω στο κόσμο μου ! Nαι, ίσως να είναι έτσι. Αλλά έτσι θέλω να προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα !  Eίναι αυτό τόσο κακό ;  

Σίγουρα δεν ζούμε σε ενα ιδεατό κόσμο...σίγουρα τα πράγματα δεν είναι ρόδινα. Ελάτε όμως, για μια στιγμή...μόνο για μια στιγμή να κλείσουμε τα μάτια και να σκεφτούμε πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος μας εαν τον βλέπαμε μέσα απο τα μάτια αυτών των ανθρώπων.

Μέσα απο τα μάτια του Θεοδωράκη, του Ντελακρουά, του Πραξιτέλη και του Καβάφη !