HELL UNLEASHED

Προσπαθούσαμε να διασχίσουμε την γέφυρα τρέχοντας προκειμένου να φτάσουμε στην πύλη. Είχαμε ήδη στα χέρια μας το θησαυρό...αυτόν που θα μας έκανε να εξαγοράσουμε την ελευθερία των συντρόφων μας !

Τα είχαμε καταφέρει...ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε μέχρι που ενας υπόκοφος θόρυβος μας έκανε να σταματήσουμε. Διέκρινα τον φόβο στα μάτια του Gludin οταν με ρώτησε "Τι στην ευχή ήταν αυτό" ? Η γέφυρα αρχισε να σείετε κατω απο τα πόδια μας και ο θόρυβος ήταν πλέον πιο καθαρός...οχι..δεν ήταν απλά ενας θόρυβος ...ήταν ....βρυχηθμός. Μας περιέλουσε κρύος ιδρώτας...το στήθος μας αρχισε να πάλετε πιο γρήγορα.

 Ο βρυχηθμός γινόταν όλο και πιο έντονος...Ενας δαίμονας ξεπρόβαλε απο τις σκιές...."Μα τους θεούς ! " αναφώνησε ο Gludin !

Κάναμε ενα βήμα πίσω....Πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε είχαμε έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τον χειρότερο εφιάλτη μας....Με το να κλέψουμε το σεντούκι, είχαμε απελευθερώσει  κάτι που ήταν πέρα απο τις δυνάμεις μας !  Κατι σκοτεινο..κάτι βγαλμενο απο την ίδια την κόλαση !

Η γροθιά μου έσφιξε το σπαθί σε μια απελπισμένη και σίγουρα μάταιη προσπάθεια να πάρω κουράγιο. Τα σπαθιά άλλωστε δεν είχαν λόγο σε αυτή τη μάχη ! "Τρέχα" φώναξα στον Gludin !  Ο Gludin είχε μείνει στήλη άλατος, ήταν προφανές οτι δεν ήξερε τι να κανει.  "Τρέχα που να σε πάρει" ! Τον τράβηξα απο την κάππα, και ξεκινήσαμε να τρέχουμε με οση δύναμη μας είχε απομείνει.  Νιώθαμε την καυτή ανάσα του δαίμονα στο σβέρκο μας, ο θόρυβος απο το πάτημα του στη γέφυρα εκωφαντικός, η σκόνη που σήκωνε ήταν σημάδι οτι η γέφυρα κατέρρεε....

(Συνεχίζεται)