O έρωτας στα χρόνια της κρίσης / Σημαντικές αποφάσεις

Δύο χρόνια αργότερα, η Μαρία και Σωτήρης έχουν αποκτήσει ενα κοριτσάκι, η Μαρία δεν μπορεί ακόμα να βρεί δουλειά καθώς έμενε σπίτι λόγω της μικρής και ο Σωτήρης βολοδέρνει στην ήδη υπάρχουσα δουλειά του...ή μήπως όχι ;

-Μαρία,  γύρισα !

"Γύρισε ο μπαμπάς" ! απευθύνθηκε η Μαρία στη μικρή την ώρα που της ταίζε και την τελευταία μπουκιά του φαγητού της. "Πάμε να δούμε τον μπαμπά "; Η μικρή κατενευσε με ενα νευμα του κεφαλιού, έδωσε ενα γλυκό φιλί στο μπαμπά της και η Μαρία την έβαλε για ύπνο.

-          Το φαγητό είναι ετοιμο εαν θες να φας !

-          Δεν πεινάω ! Η μικρή κοιμήθηκε ;

-          Ναιαιαι...αλλά γιατί δεν πεινάς ;

-          Μαρία...(ξεφυσάει) εγινε κατι..

Φαινόταν ταραγμένος, έκανε σπασμωδικές κινήσεις με τα χέρια του, τα έβαζε στην μπροστινή τσέπη του τζίν του σαν να έψαχνε κατι που είχε χάσει...τα ξαναέβγαζε. Η Μαρία αντιλαμβανόμενη την νευρικότητά του ....

-          Σωτήρη....μη με τρομάζεις σε παρακαλώ και πες μου !

-          .............................. (ο Σωτήρης δεν απαντά)

-          Κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον  !

-          Μαρία, δεν ειναι αστείο ! Εχει να κάνει με τη δουλεια !

Η Μαρία έμεινε να τον κοιτάζει...αισθανόταν ένα κόμπο στο λαιμό της, δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη. Ξεροκαταπίνει.....προσπαθεί να ελεγξει τα συναισθήματα  της...αλλά

-          Τι...τι συνέβη ;

-          Η εταιρεία ανοίγει παράρτημα στην Κύπρο και...

-          Και ; Μη με σκάς Σωτήρη !

-          Μου ζητήσαν να παω...εγώ κι αλλος ενας συνάδερφος , ουσιαστικά για να διευθύνουμε απο εκεί την εταιρεία.

Οση ώρα μίλαγε διέκρινε την αγωνία στο πρόσωπο της Μαρίας. Προσπάθησε να την ηρεμήσει...

-          Εεε ναααα...όπως σου είπα μου πρότειναν αυτη την εργασία και ....τα λεφτά είναι καλα..και....

Η Μαρία μισόκλεισε τα μάτια, έγυρε το κεφάλι της αριστερά και τον κοίταξε με μια δόση...ειρωνείας.

-        Σωτήρη τι μου λες ? Τι..τι...εννοεις ! Οτι πραγματικά το σκέφτεσαι ?

       Ο Σωτήρης ξεφυσάει...

-          Άκου...τα πραγματα δεν ειναι καλα εδω...εσυ ακόμα δεν έχεις βρει δουλεια και...να...το σκεφτομαι πολυ σοβαρά να πω «ναι»

-          Καλά....δε σοβαρολογείς !

-          Τι εννοείς...δε βλέπεις πως ειναι τα πραγματα στην Ελλάδα ? Που ζεις?

-          Που ζω ; Αυτό έχεις να πεις μόνο ?

-          Τι αλλο να πω δηλαδή ;

-          Σωτήρη...αστο, άστο  γιατί θα τσακωθούμε και δεν θελω...θα μας ακούσει και το παιδί ! Θα ειμαι στο υπνοδωμάτιο...εαν θες να κανουμε σοβαρή συζήτηση ελα να με βρείς.

-          Μαρια..

Τα βήματά της απομακρύνονταν κιόλας. Την άκουσε να διασχίζει το σαλόνι και να κλείνει την πόρτα του υπνοδωματίου πίσω της !

Μετά απο ώρα ο Σωτήρης μπαίνει στο υπνοδωμάτιο οπου η Μαρία διάβαζε.

Η Μαρία τον κοίταξε πάνω απο το βιβλίο της.

-          Μαρία ;

-          Διαβάζω...

-          Μπορεί να περιμένει δεν πιστεύεις ;

-          Αυτό που ΠΙΣΤΕΥΩ Σωτήρη ειναι οτι μας έχεις σε δεύτερη μοίρα !

-          Γιατί το λες αυτο ; Αφου ξέρεις οτι θα έδινα και τη ζωή μου για εσένα και τη μικρή !

-          Αυτό το ξέρω !

-          Ε τότε ;

-          Σωτήρη ! Πήρες μια τόσο σοβαρή απόφαση χωρίς καν να το συζητήσεις μαζί μου ! Τη γυναίκα σου ! Μπήκες στο σπίτι και απλά μου ΑΝΕΙΓΓΕΙΛΕΣ οτι πήρες τη δουλειά στην Κύπρο ! Πως περιμένεις να αντιδράσω ;

Ο Σωτήρης ξεφυσάει..την κοιτάει με ενα απολογητικό βλέμμα !

-          Μαρια....εεε....έχεις δίκιο ! Δεν έπρεπε να αντιδράσω έτσι ! Απλά νόμιζα οτι κι εσυ το ήθελες αυτο. Θυμάσαι παλια που συζητάγαμε...

-          ΠΑΛΙΑ Σωτήρη ! Πριν έρθει το παιδί ! Τότε ήταν πιο εύκολα τα πράγματα.

Η Μαρια αφήνει το βιβλίο στα πόδια της και ανοίγει τα χέρια της με τις παλάμες στραμένες στο ταβάνι, ως ένδειξη αγανάκτισης !

-          Εχεις δίκιο αλλά...είναι μεγάλη ευκαιρία Μαρία ! Ακου ! Ο διευθυντής μου, μου είπε να παμε Κύπρο αλλά για λίγο χρονικό διάστημα. Μέχρι να μπορεί το παράρτημα να λειτουργεί καλα και μετά επιστρέφουμε....

Η Μαρία σκάει ενα ειρωνικό γελάκι...

-          Το πιστεύεις αυτό που λες ; Οι περισσότεροι που έχουν φύγει απο Ελλάδα δεν επιστρέφουν καν ! Δεν τους κρατάει τίποτα εδω !

-          Το ξέρω οτι ειναι δύσκολο. Αλλά τα λεφτά ειναι καλα και...

-          Τα λεφτά μπορεί να είναι καλα Σωτήρη και δεν αντιλέγω...τα πραγματα στην Ελλάδα ειναι δύσκολα ! Εαν όμως πουμε οτι το κάνουμε, προϋποθέτει να μη δουλευω εγω ! Οχι οτι τώρα έχω δουλεια που θα παρατήσω αλλά υπέθετα οτι καποια στιγμή θα έβρισκα. Τώρα δεν θα ψαχνω καν διότι θα πρεπει να είμαι με τη μικρη συνέχεια και όσο κι αν μου αρέσει αυτο, καποια στιγμή θέλω να βρω μια δουλεια ! Με ενα μισθό στο σπίτι δε βγαίνει ! Και επειτα...ειναι και το σπίτι μας, η οικογένειά μας, οι φίλοι μας...

-          Μαρια ....

-          .... για να μη πω οτι θα χάσουμε τον ήλιο...τη θάλασσα, τις βόλτες...

-          Μαρία....

Η Μαρία συνέχιζε να παραθέτει διάφορα επιχειρήματα ενώ ο Σωτήρης έπαιζε νευρικά με το στυλό που βρήκε στο κομοδίνο δίπλα απο το κρεββάτι. Ήταν φανερά εκνευρισμένος αλλα προσπάθησε να συγκρατήσει αυτό το συναίσθημα και να της μιλήσει με ηρεμία.

-          Σε παρακαλώ ακουσε με για λίγο ! Δεν ειναι δα οτι θα πάμε στη Ζιμπάμπουε ! Το σπίτι μπορούμε να το νοικιάσουμε και οι γονείς μας μπορούν να επισκέπτονται όποτε μπορούν. Άλλωστε, όπως σου είπα, θα είναι για λίγο στην αρχή ! Μέχρι να ορθοποδήσει το γραφείο εκεί ! Και επειτα, ακόμα και στην Κύπρο να έιμαστε, θα ερχόμαστε Ελλάδα όποτε μπορούμε ! Μαρία....ο μισθό ς είναι καλος ! Δεν μπορώ να αρνηθώ τοσο εύκολα. Σκέψου οτι τώρα τα βγάζουμε περα δύσκολα και αυτό δεν θα αλλάξει για αρκετό καιρό.

-          Δεν ξέρω.....το παιδί ;

-          Το παιδί θα παει σχολείο εκεί ! Θα κανει φίλους....θα γνωρίσουμε κι εμείς καινούργια άτομα...θα μας λείπουν οι φίλοι μας, οι γονείς μας...δεν αντιλέγω. Αλλά σκέψου μόνο τι είναι πιο σημαντικό το να....

Η Μαρία τον διακόπτει με την ηρεμία ενός ανθρώπου  που έχει ήδη ακούσει αρκετά και δεν αντέχει να ακούσει αλλα. Είχε ήδη εξαντληθεί ψυχολογικά !

-          Σωτήρη ! Σταμάτα σε παρακαλώ !

Σηκώνει με μια ανεπάισθητη κίνηση το χέρι της για να τον κάνει να σωπάσει.

-          Δεν θέλω ν’ακούσω αλλο...θέλω να κοιμηθώ...αισθάνομαι κουρασμένη !

-          Να κοιμηθείς ! Εγώ σου μιλάω για το μέλλον μας και εσυ θες να ΚΟΙΜΗΘΕΙΣ !

Είχε αρχίσει να χάνει την υπομονή του.

-          Σωτήρη...σεβάσου το γεγονός οτι αυτό μου ήρθε λίγο απότομα ! Η νύχτα, έλεγε η γιαγιά μου, είναι κακός σύμβουλος ! Θα τα πούμε το πρωί με ησυχία.

-          Όπως θες...υποσχέσου μου όμως οτι θα το σκεφτείς !

-          Καληνύχτα Σωτήρη !

Και με αυτό έκλεισε τα μάτια της. Όχι οτι κοιμήθηκε ...κάθε άλλο. Όλο το βράδυ στριφογύριζε στο κρεββάτι σκεφτόμενη τα λεγόμενα του Σωτήρη αλλά και τις επιπτώσεις απο μια τετοια κίνηση.

Την επόμενη ημέρα:

-          Σωτήρη...το σκέφτηκα και ....πήρα και καποιες γνώμες και....νααα...

-          Μαρία άκου. Κι εγώ το σκέφτηκα και δεν χρειάζεται.....

-          Ρε παιδάκι μου μη με διακόπτεις ! Σου είπα το σκέφτηκα και...

-          Μαρία είμουν λίγο άδικος μαζί σου ...

-          Ααααα δε παιζεσαι αγόρι μου ! Σου είπα το σκέφτηκα και λεω να το κάνουμε !

-          ------------------------- (Σιωπή)

-          Δεν έχεις να πεις τίποτα ;

-          Μαααα...Μαρία ! Δεν το περίμενα ! Δεν....Το σκέφτηκες καλα ; Τι σε εκανε να αλλάξεις γνώμη ;

-          Η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα και το γεγονός οτι είμαι άνεργη δεν νομίζεις οτι είναι αρκετό ;

-          Εεεε...έτσι όπως το θέτεις. Ναι ! Είναι.

-          Είδες που σου έιπα !

-          Απλα δε θέλω να νομίζεις οτι σε πιέζω. Θα δεις ...εκεί προς το παρόν τα πράγματα είναι καλα. Θα εγκληματιστούμε πολύ γρήγορα !

-          Καλα..θα δείξει ! Λοιπον...ποτε πρεπει να φύγουμε ; Πρεπει να προγραμματίσουμε διάφορα....

-          Εεεε...ναι....για αυτό...ήθελα να σου πω....

Ο Σωτήρης έχασε τα λόγια του. Η Μαρία τον κοίταζε καχύποπτα.

-          Σωτήρη λέγε ! Ποτε πρεπει να φύγουμε;

-          Εεεε να...σε ενα μήνα το πολυ !

-          ΣΕ ΕΝΑ ΜΗΝΑ !

Η Μαρία ήταν σε έξαλλη κατάσταση ! Σηκώνετε απο το κρεββάτι και πηγαίνει πάνω κάτω στο υπνοδωμάτιο, σταματάει, κρατάει με τα ακροδάχτυλά της το μέτωπό της, ξεφυσάει....

-          Μαρία ακουσέ με !

-          Τι να ακούσω ρε Σωτήρη με δουλεύεις !

-          Ακουσέ με λέω ! Θα παω εγω πρώτος ! Είναι δυνατόν να σου ζητούσα μεσα σε ενα μήνα να τα τακτοποιήσουμε όλα και να φύγουμε ? Θα παω να συντονίσω καποια πραγματα μέχρι να οργανωθείς κι εσύ απο εδώ. Θα πάρει καιρό δε λεω...αλλά πρέπει να γίνει.

-          Εντάξει...αν και δεν μου αρέσει σαν ιδέα αλλα... (Παίρνει μια βαθειά ανάσα ανακούφισης)

-          Ελα να σε παρω μια αγκαλια !

Ανοίγει διάπλατα τα χέρια του και η Μαρία χώνετε στην αγκαλιά του με το παράπονο ενός παιδιού που δεν το παίζουν τα αλλα παιδάκια.

-          Να σου πωωωω...θα προσέχεις ε ;

-          Ακόμα δεν έφυγα βρε Μαρία μου, μου λες να προσέχω ;

-          Ξεεερω εγώ τι λέω...

Τον κοίταξε με ενα βλέμμα πονηρό αλλά και  παιχνιδιάρικο .... ο Σωτήρης κατάλαβε αμέσως οτι είχε όρεξη για πειράγματα...

-          Ασε ρε Μαρία τώρα ! Αφού με ξέρεις !

-          Μωρέ εγώ σε ξέρω...τις Κύπριες φοβάμαι ! Είναι αυτέεεες !

-          Ελα ρε Μαρία αφού δεν δίνω δικαιώματα ...

-          Ναι...καλά ! Προχθές που σε κόζαρε εκείνο το ...το...να μην πω...στο μπαράκι που πήγαμε με τα παιδιά, δε σε χάλασε....

Ο Σωτήρης ανεβάζει το βλέμμα στο ταβάνι....

-          Ωωωωωχ ...πάλι τα ίδια ! Μα αφού σου είπα......

Και κάπως έτσι συνεχίστηκε η βραδυά με την Μαρία να κάνει «σκηνές ζήλιας» και τον Σωτήρη να «απολογείτε».

(Συνεχίζεται)