ΜΑΝΑ

  Μπορεί ακόμα να μην έχω φωνή,αλλά μιλάω. Μπορεί να μην μπορείς να με ακούσεις,αλλά όταν θέλω κάτι το ζητάω κλωτσόντας. Υποθέτω οτι αυτό σε ενοχλεί κάπως....συγχώρεσέ με αλλά δεν έχω αλλο τρόπο.
Δεν έχω αλλο τρόπο να σου εκφράσω αυτά που νιώθω. Έχουν περάσει 6 μήνες σχεδόν και εγώ είμαι βουτηγμένο στο σκοτάδι. Δεν μπορώ να δω...μονάχα να νιώσω μέσα απο εσένα. Νιώθω κάθετι που σου συμβαινει. Τη λύπη σου, τη χαρά σου, τον εκνευρισμό σου, τον ενθουσιασμό σου, την αγωνία σου !

 
   Χαμογελάω με την γαλήνη σου, ηρεμώ με τον χάδι σου, κοιμάμαι με τη φωνή σου, κουνιέμαι ακόυγοντας τη μουσική σου αλλά ταράζομαι με το κλάμα σου, νιώθω την ανησυχία σου. Ο,τι αισθάνεσαι, μου το περνάς, γιατί είμαστε ένα. Και θα παραμείνουμε ένα !

  Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερες φορές νιώθω ανήσυχα, επειδή έσυ νιώθεις έτσι. Σε κλωτσάω, σε σκουντάω..αλλά εσύ τίποτα !
Δεν καταλαβαίνω τι σου συμβαίνει; Βλέπεις, εγώ ακόμα δεν μπορώ να δω τον κόσμο σου...αλλά μόνο να νιώσω τις δονήσεις. Και αυτές, πολλές φορές είναι πολύ έντονες ! Γιατί ; Τι συμβαίνει ; Τι σε επηρρεάζει τόσο που σε κάνει να αγχώνεσαι ; Mήπως αυτό είναι προμυνημα στο τι θα βρώ οταν βγώ στον κόσμο ;


  Ξέρω οτι τα πράγματα δεν θα είναι ρόδινα. Αλλά εγώ θα προσπαθήσω να γίνω όσο καλύτερος άνθρωπος μπορώ. Με εσένα δίπλα μου δεν φοβάμαι. Δεν φοβάμαι τίποτα ! Θα μου δώσεις ολη την αγάπη, τη στοργή και τη γνώση που χρειάζομαι. Κι αν έρθει η στιγμή που θα κινδυνεύσω ή πέσω χαμηλά ξέρω οτι θα είσαι δίπλα μου να με καθοδηγήσεις.  Θα σε κάνω περήφανη...θα δεις ! Θα είμαι πρώτο στο σχολείο, πρώτο στα μαθήματα, πρώτο στη δουλειά, θα κάνω δική μου οικογένεια αλλά εσύ θα έχεις πάντα ξεχωριστή θεση στη καρδιά μου! Θα είσαι η μητέρα μου  και εγώ το παιδί σου. Μια σχέση τόσο ισχυρή....που μόνο ο θάνατος μπορεί να την τελειώσει! Αλλά και πάλι εγώ θα σε αγαπώ, θα σε ευχαριστώ κάθε ημέρα για όσα μου έχεις δώσει, θα σε σκέφτομαι και θα αναφωνώ μόνο μια λέξη: ΜΑΝΑ !