Καλησπέρα σε όλους ! Μόλις τελειώσα το "Ο Κωδικάς του Σινά" του Edward Whittemore.Λίγα λόγια για το βιβλίο (παρμένα απο το οπισθόφυλλο): Ο Κώδικας του Σινά, είναι το πρώτο από τα τέσσερα μυθιστορήματα του Κουαρτέτου της Ιερουσαλήμ, που μας δίνουν την ευκαιρία να κατανοήσουμε με μοναδικό τρόπο τη μακρόχρονη και σύνθετη ιστορία της Μέσης Ανατολής. Ο συγγραφέας πλάθει μια εναλλακτική εκδοχή για την Ιστορία, η οποία αρχίζει όταν ο Σκάντερμπεγκ Βαλενστάιν, ένας φανατικός Τραππιστής μοναχός στις αρχές του 19ου αιώνα από την Αλβανία, σκοντάφτει πάνω σε αυτό που είναι «πέραν πάσης αμφιβολίας η παλαιότερη Βίβλος στον κόσμο» και ανακαλύπτει ότι «διέψευδε κάθε θρησκευτική αλήθεια που έχει γίνει αποδεκτή».
| Τι θα συνέβαινε άραγε, αναρωτιέται -με τρόπο που δεν διαφέρει πολύ από τις σύγχρονες εικασίες των μελετητών της Βίβλου- «αν ξαφνικά ο κόσμος υποψιαζόταν ότι ο Μωάμεθ μπορεί να είχε ζήσει έξι αιώνες πριν από τον Χριστό» ή «ότι οι αρετές της Μαρίας, της Φατιμά και της Ρουθ είχαν μπερδευτεί μεταξύ τους από τους μεταγενέστερους χρονικογράφους;» Ο Βαλενστάιν καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, «ο Μελχισεδέκ πρέπει να έχει την Πόλη της Ειρήνης», όπως ακριβώς «οι άνθρωποι πρέπει να έχουν την Ιερουσαλήμ τους». Ο Βαλενστάιν πιστεύει πως η πίστη πρέπει να διατηρηθεί στον κόσμο και ότι αν απουσιάζει η αιτία για την πίστη, τότε είναι καθήκον του να την παράσχει. «Η απόφαση που είχε πάρει στο κελί του», μας λέει ο Whittemore, «ήταν να παραποιήσει την αυθεντική Βίβλο». Όμως, αυτή η παραποίηση -ό,τι έχει οδηγήσει σε αυτήν και ό,τι απορρέει από αυτήν- γίνεται μια ευφάνταστη έπαρση, που διαπνέει το βιβλίο από την αρχή ως το τέλος. Είναι ο τρόπος του Whittemore για να μας ζητήσει να σκεφτούμε τους πολλούς τρόπους μέσω των οποίων οι ψευδαισθήσεις μπορούν να γεννήσουν πραγματικότητες, μέσω των οποίων οι πραγματικότητες μπορούν να μεταμορφωθούν από τα όνειρα και -πάνω απ' όλα- μέσω των οποίων το πραγματικό και το φανταστικό μπορούν να συνωμοτήσουν για να δημιουργήσουν τα γεγονότα και τους θρύλους που καθορίζουν τον τρόπο με τον οποίο ζούμε και πεθαίνουμε. |
H κρητική μου: Το συγκεκριμένο βιβλίο μου κέντρισε πολύ το ενδιαφέρον στην αρχή. Το ποιητικό (σε κάποιες φάσεις) ύφος του συγγραφέα αλλα και οι ιστορικές αναφορές - που με ενδιαφέρουν πολύ, εξού και ο λόγος που προτιμώ τα ιστορικά μυθιστορήματα - με ενθουσίασαν. Γενικά ο τρόπος γραφής του ήταν πολύ παραστατικός. Ταξίδεψα στα μυστήρια της Ιερουσαλήμ και στα σοκάκια της Ιεριχούς και ζήλεψα τη σοφία του Χάτζ Χαρούν, ενός "τζίνι" που έχει γεννηθεί χίλια χρόνια πριν τον Χριστό.
Παρ'όλα αυτά, ο συγγραφέας ακροβατεί επικύνδυνα μεταξύ ψευδαισθήσεων και πραγματικότητας κάτι το οποίο με έκανε να βαρεθώ προς τη μέση του βιβλίου σε σημείο να θέλω να σταματήσω να το διαβάζω και να ξεκινήσω ενα άλλο. Όμως επειδή αυτό δεν το συνηθίζω, το συνέχισα με την ελπίδα οτι το τέλος θα με αποζημιώσει. Δεν ξέρω εαν είχε να κάνει με την ψυχολογική μου κατάσταση ή οχι αλλά τα τελευταία κεφάλαια τα διάβασα κάπως πιο ευχάριστα.
Επειδή ο Κωδικάς του Σινά είναι το πρώτο απο τα τέσσερα βιβλία του Κουαρτέτου της Ιερουσαλήμ, θέλω να πιστεύω οτι τα επόμενα βιβλία θα εχουν περισσότερο ενδιαφέρον ουτως ώστε να μου κρατήσουν το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Edward Whittemore (1933-1995) σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Yale και ακολούθως υπηρέτησε ως αξιωματικός των Πεζοναυτών στην Ιαπωνία. Επί μια δεκαετία έδρασε ως πράκτορς της CIA στην Άπω Ανατολή, στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή. Μεταξύ άλλων διηύθυνε μια εφημερίδα στην Ελλάδα, δούλεψε σε μια βιοτεχνία υποδημάτων στην Ιταλία, εργάστηκε στην Υπηρεσία Διώξης Ναρκωτικών της Νέας Υόρκης επί δημαρχίας Lindsay. Από το 1977 έως το 1987 έγραφε το Κουαρτέτο της Ιερουσαλήμ, ενώ μοίραζε το χρόνο του ανάμεσα σε Νέα Υόρκη και Ιερουσαλήμ. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου