ΤΟ ΛΑΒΑΡΟ

Η μάχη ήταν σκληρή...πολλοί σύντροφοί μας έπεσαν....αλλά δεν το βάλαμε κάτω. Κατεβαίναμε τρέχοντας το λόφο οπλισμένοι με αυτοπεποιθηση...και ελπίδα οτι όλα θα τελείωναν σήμερα. Το ξέραμε...το γνωρίζαμε οτι μπορεί αυτή μας η κίνηση να μας έστελνε στο θάνατο, δεδομένου οτι ο εχθρός υπερτερούσε.

Συνεχίσαμε μέχρι που οι πρώτες ηλιαχτίδες έπεσαν επάνω στο λάβαρο της Λεγεώνας κανοντάς το να αστράψει. Ο Αετός  έστεκε εκεί...περήφανος...καρφωμένος στο χώμα...στο ύψος του.
Σημάδι οτι η Λεγεώνα θα αναδυθεί απο τις στάχτες της ξανά...ΣΤΟ ΦΩΣ !