Ο ΧΑΜΟΣ

Άνοιξε το κουτί που περιείχε όλα όσα της τον θύμιζαν....το βρήκε "τυχαία" την ώρα που έψαχνε κάτι στη ντουλάπα.  Εκεί το είχε βάλει και αυτό...στο κάτω μέρος της ντουλάπας της...
Ήταν ενα μεγάλο κουτί...όσο μεγάλος ήταν και ο χαμός της ! Ο γιός της. Ο μονάκριβος γιός της.Στύλωσε το βλέμμα στο κουτί, το χαϊδεψε με τα ακροδαχτυλά της, έσμιξε τα χείλη, έκλεισε τα μάτια και δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο μάγουλό της.  Ήθελε να φωνάξει...αλλά η φωνή δεν έβγαινε απο το λαρύγγι της...σαν κάποιος να είχε τυλίξει τα χέρια του γύρω απο αυτόν.


11 χρονια πριν...


Τότε ήταν που έλαβε εκείνο το αναθεματισμένο τηλεφώνημα. Ακόμα θυμάται τη φωνή του νοσοκόμου που της έλεγε να τρέξει στο νοσοκομείο. Ατύχημα είπαν...με την μηχανή ! Άρπαξε τα κλειδιά το αυτοκινήτου...έτρεχε σαν μανιασμένη. Ούτε που θυμόταν πόσα κόκκινα φανάρια είχε περάσει. Έφθασε στην πύλη... "κύρια Παπαδοπούλου..ο γιός σας υπέστη σοβαρό...." Τα αυτιά της βούηζαν όση ώρα ο γιατρός της μιλούσε..."κυρία Παπαδοπούλου? Με ακούτε?"

Εκείνη σαν να μην ήθελε να ακούσει τη συνέχεια...σαν να ήξερε ποια ειναι η συνέχεια.  Την ίδια ώρα αισθάνθηκε λες και καποιος δαίμονας  είχε ξεριζώσει την καρδιά απο το στέρνο της και την αφηνε να χτυπάει στα χέρια του.  Κενό. Αυτό αισθανόταν..κενό.
"Κυρία Παπαδοπούλου....λυπάμαι αλλά ...." ήταν τα τελευταία λόγια του γιατρού.  Και τα τελευταία λεπτά της ζωής της. Άρπαξε τον γιατρό απο την ποδιά "ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ !  ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ! ΘΕΛΩ ΝΑ ΔΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ" φώναζε και ξέσπαγε σε λυγμούς. Σωριάστηκε στο πάτωμα κλαίγοντας...σάλια έτρεχαν απο το στόμα της......υγρό απο την μύτη της....ΦΩΝΑΖΕ. ΦΩΝΑΖΕ ...δεν την ήθελε τη ζωή της...κοιταξε έξω απο το τεράστιο παράθυρο του νοσοκομείου. Φαντάσθηκε τον εαυτό της να δίνει με ενα σάλτο τέρμα στη ζωή της. Δεν το έκανε. Δεν μπόρεσε να το κάνει.

"Συλληπητήρια...λυπάμαι ...να ζήσετε να τον θυμόσαστε" και μερικά φιλικά αγγίγματα στον ώμο ήταν το σκηνικό στην κηδεία. Εκείνη άσπρη σαν το πανί...ωστεωμένη....χαμένη.....είχε το βλέμμα στυλωμένο στην φωτογραφία του . "ΓΙΑΤΙ" ένα μεγάλο "ΓΙΑΤΙ" και οι τύψεις οτι εκείνη έφταιγε που τον άφησε να καβαλήσει μηχανάκι ! "Μη σκέφτεσαι έτσι !  Δεν φταις εσυ. Ήταν γραφτό ! Είναι με τον Θεό τώρα" της λέγανε όλοι. Ποιος θεός και ποιος δαίμονας ...πλέον δεν πιστευε σε τίποτα ! Εχασε ο,τι πολυτιμότερο είχε .....ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ. Και αυτό κανένας παραδεισος και κανένας θεός δεν μπορούσε να της τον φέρει πίσω.

Γύρισε στο σπίτι...πήρε ενα ηρεμιστικό...ή μήπως δύο...δεν τα μέτραγε... Οι επόμενες ημέρες...εφιαλτικές. Σαν φάντασμα κυκλοφορούσε στο σπίτι...δεν εκανε τίποτα. Απλά έσερνε το σώμα της απο το κρεββάτι στον καναπέ και το αντίθετο. Όλα στο σπιτι της θύμιζαν εκείνον. Έκλαιγε...φώναζε....ξεσπαγε...έσπαγε....αποπειράθηκε αλλά την τελευταία στιγμή σώθηκε απο τον άνδρα της που της τύλιγε πετσέτες στους καρπούς. "ΓΙΑΤΙ"? ρώταγε...αλλά απάντηση καμιά. Οι φίλες της δίπλα της...της χαιδευαν το χέρι. "Κοιμήσου να ξεκουραστείς...θα σου κάνει καλό. Εμείς θα φτιάξουμε κατι να φας εντάξει κοριτσάκι μου? Κοιμήσου εσύ". Της στάθηκαν. Της στάθηκαν πραγματικά.  Το ίδιο και ο άνδρας της. Ήταν πιο σκληρός απο εκείνη...ή τουλάχιστον έτσι έδειχνε.

11 χρόνια απο τον θάνατό του. Όλη του η ζωή σε μια κούτα. Φωτογραφίες....μερικά ρούχα...το κασκόλ της αγαπημένης του ομάδας "Μάνα πάω γήπεδο΄" της έλεγε με ΜΙΑ χαρά. Ακόμα θυμάται τη χαρά του όταν κέρδιζε η ομάδα του. Ήταν τόσο γλυκό παιδί ! Πήρε το κασκόλ και το έβαλε στο πρόσωπό της. Της φάνηκε σαν να είχε ακόμα την μυρωδιά του....την μυρωδιά του γιού της...του γιού που....

"Μαμά ? Μαμά ? " τη σκέψη της διέκοψε το κοριτσάκι που καθοταν στην πόρτα. "Μαμά κλαίς" ? Σκούπισε με μια απότομη κίνηση τα δάκρυά της. Δεν ήθελε να δείξει...δεν ήθελε η μικρή να ξέρει....."Οχι παιδί μου.Οχι.." σκάει με το ζόρυ ενα γελάκι. Την πλησιάζει και κατεβαίνει στο ύψος της μικρής. Ήταν 5 ετών.  "Μπήκε λίγο σκόνη στο μάτι μου και...εσύ τι κάνεις ξύπνια ? Πήγαινε για ύπνο". "Φοβάμαι το κοτάδι. Να κοιμηθώ μαγί σου?" Της χαμογελάει..."σε λίγο εντάξει? Να μαζέψω το κρεββάτι και θα κοιμηθούμε μαζί σε λίγο. Πήγαινε λίγο στο σαλόνι και θα έρθω" Την αγκαλιάζει σφιχτά...δεν ήθελε να την αφήσει. Σαν απο φόβο οτι θα της πάθει κάτι...οτι κι εκείνη θα πάθει κατι. Προσπάθησε να αποτινάξει τη σκέψη απο το μυαλό της. Έπρεπε να ειναι δυνατή...αισιόδοξη ..."Μαμά ! Με πονάς " ! Την αγκάλιασε τόσο σφιχτά που δεν είχε καταλάβει οτι την πονούσε.

Την κοίταζε οση ώρα με μικρά βήματα κατευθηνόταν προς το σαλόνι....γύρισε το βλέμμα στο κουτί. Δεν ήθελε να ξεχάσει....απλά να προχωρήσει. Έβαλε με αργές κινήσεις τα πράγματα του γιού της μέσα.  Έκλεισε το κουτί. Το χαιδεψε ξανά απο πάνω. Σήκωσε το κεφάλι .... "Λες ? Λες να με βλέπει ? Λες να ειναι κάπου...ψηλά?" σκέφτηκε και με αυτό έβαλε το κουτί πάλι στην ντουλάπα.  

Κατευθύνθηκε στο σαλόνι. Έκατσε για λίγο και χάζευε την μικρή που καθισμένη στο χαλί έπαιζε με την κούκλα της. Την αγαπημένη της κούκλα ! Χαμογέλασε...Κοιτάζοντας την σκέφτηκε πόσο τυχερή ήταν που ζούσε για να μεγαλώσει την κόρη της...αλλά και που ζούσε γενικά. Θυμήθηκε την απόπειρα που ειχε κανει...τον άνδρα της με δάκρυα στα μάτια να της φωνάζει "ΔΕΝ ΘΑ ΧΑΣΩ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ! ΟΧΙ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ. ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ? ΠΩΣ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΝΙΩΘΩ ΚΙ ΕΓΩ? ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ! ΑΚΟΥΣ ? ΜΑΖΙ!" Και είχε δίκιο. Μόνο μαζι΄θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τον χαμό. Μόνο μαζί θα μπορούσαν να προχωρήσουν στην δημιουργία νεάς οικογένειας. Μόνο μαζί....Και τώρα η κόρη της....όσο την κοίταζε της θύμιζε καθε φορά πόσο σημαντικό ειναι να προχωράς....να ανασαίνεις...να ζείς.

H ώρα πάει μπροστά...εμείς ποτέ (πότε;)

Καλησπέρα αδέρφια !

 

ΑΥΡΙΟ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΩΡΑ...ΠΑΕΙ ΜΙΑ ΩΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ....ΜΟΝΟ Η ΩΡΑ ΟΜΩΣ !

 

Άκουσα σήμερα στο ραδιόφωνο - και πιο συγκεκριμένα στην Ελληνοφρένεια - οτι ένας 30χρονος (σημειώστε την ηλικία παρακαλώ έχει σημασία) ψήφισε Βενιζέλο στις εκλογές του ΠΑΣΟΚ ! Και σαν να μην έφθανε αυτό, όταν ο συνομιλητής του - ο οποίος άνθρωπος πολύ λογικά νόμιζε οτι του έκανε πλάκα  - τον δούλευε, ο 30χρονος ψηφοφόρος προσπάθησε να... τον πείσει με επιχειρήματα οτι η επιλογή του ήταν η σωστή και πως ο Σαμαράς φταιει για την κατάντια της χώρας !

 

ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΓΙΑ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ ΜΙΛΑΜΕ ; ΒΡΙΖΑΜΕ ΤΑ ΠΑΠΟΥΔΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΑΤΟΜΥΑΛΗ ΚΑΙ ΣΚΑΤΟΨΥΧΗ ΕΙΝΑΙ !

 

ΠΟΣΑ ΚΙΛΑ ΜΑΛΑΚΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟ. ΚΑΙ ΚΑΛΑ...ΔΕΝ ΛΕΩ....ΤΑ ΕΧΕΙΣ ΒΑΛΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ. ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΦΙΛΕ ΜΟΥ, ΟΥΤΕ ΕΓΩ ΤΟΝ ΠΑΩ. ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ "Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ" ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΙ 100% ΔΕ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ? ΔΕΝ ΤΟ ΧΩΡΑΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ! ΚΟΝΤΕΥΩ ΝΑ ΤΡΕΛΛΑΘΩ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΦΩΝΑΖΩ (ΕΞΟΥ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΩ ΚΕΦΑΛΑΙΑ)

 

30ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΣΕΙ ΒΕΝΙΖΕΛΟ. ΕΚΤΟΣ...ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΟΛΕΜΕΝΟΥΣ. ΤΙ ΝΑ ΠΩ ! Αλλα και ετσι να'ναι...τι του έταξε και ΣΕ ΠΟΣΟΥΣ ΕΤΑΞΕ ο Βενιζέλος για να τον ψηφίσει ? Δηλαδή αυτοί οι 240.000 είναι πια τόσο βολεμένοι που πήγαν και ψήφισαν. Κοντεύω να τρελλαθώ παιδιά...θα μου φύγει το μυαλό απο τη θέση του μα το Χριστό δηλαδή !

 

 Όχι...όχι καποιο λάθος έχει γίνει ! Μαλλον ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΛΑΘΟΣ ! Προφανώς το μνημόνιο ήρθε στην κατάλληλη ώρα για να σώσει την Ελλάδα. Οι 1.0000,00 και βάλε άνεργοι ορθώς είναι άνεργοι, οι αυτοκτονίες, οι άστεγοι, το κούρεμα...ΌΛΑ ΣΩΣΤΑ και εγώ ειμαι η λάθος ! Ας το πάρω λοιπόν έτσι και ας σκεφτώ οτι ολα αυτά γίνονται για το καλό της χώρας ! Υποθετικά μιλάω...μη με παρετε ακόμα με τις πέτρες. Που ξέρωο τι αυριο - μεθαυριο αυτό που μου λένε οτι τώρα ειναι τάχα μου τάχα μου για το καλό μου, δεν θα το θεωρούνε λάθος αργότερα ? Που ξέρω εγώ οτι εαν για παραδειγμα (λεμε τώρα) ψηφίσω ενα απο τα μεγάλα κόμματα, αυτά τα ίδια κόμματα δεν θα με φέρουν πάλι εδώ που είμαι τώρα ; Mε την ανεργία στο φούλ, την αβεβαιότητα, την ανησυχία κο.κ. Γιατί προσωπικά δεν έχω εμπιστοσύνη πλέον σε κανέναν πολιτικό και σε κανένα κόμμα.

 

Δεν λέω οτι όλοι οι νέοι ειναι σαν αυτόν που ψήφισε τον Βενιζέλο. Αλλά για σκεφτείτε...μπορεί τα παπούδια και αυτός ο 30χρονος να ειναι ενα μεμονωμένο γεγονός αλλά πόσα τέτοια "μεμονωμένα" γεγονότα έχουμε ακούσει  ? Πόσα τέτοια "μεμονωμένα" γεγονότα θα ακούσουμε ?  Η ΩΡΑ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ...ΕΜΕΙΣ ΠΟΤΕ ! (πότε ?)

 

 

ΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ?

Άλλη μια ημέρα συγκέντρωσης στο Σύνταγμα...Με τα επιδόματα των ΑμεΑ να έχουν κοπεί, μισθοί και συντάξεις αλλο τόσο....μύριζε πραγματική εξέγερση ! Πηγαίνω με την φιλη μου την Λουκία στην πορεία. "Πάρε με μαζί σου σε παρακαλώ" μου έλεγε μια ημέρα πριν στο τηλέφωνο "Πρεπει ως ανάπηρη να δώσω κι εγώ το παρόν ! Δεν αντέχω αυτη τη κατάσταση καταλαβαίνεις ? Πάνε να μας τα κόψουνε όλα !"



Δεν μπορούσα να αρνηθώ, αν και ήταν ευθήνη μεγάλη. Φοβόμουν μήπως συμβεί κατι και δεν θα μπορώ να την προστατεύσω. Το μυαλό μου έπαιρνε ανάποδες στροφές και η φαντασία μου οργίαζε. Όση ώρα μου εξηγούσε τους λόγους για τους οποιόυς θέλει εκεινη να κατέβει στην πλατεία, εγώ φανταζόμουν ενα μάτσο "γνωστούς - άγνωστους" τραμπούκους να επιτίθονται στην ίδια και το καρτοτσάκι να πέφτει προς τα πίσω με φόρα. Έπρεπε όμως να αποτινάξω την σκέψη απο το μυαλό μου. Πως να αρνηθείς σε έναν άνθρωπο με αναπηρία το κεκτημένο δικαίωμά του να κατέβει να διαδηλώσει για την αδικία που τον πνίγει ? 

Ξεκινάμε για την πλατεία. Μπαίνουμε στο Τράμ, κάποιοι μας κοιτάζανε περίεργα ! "Δεν το πιστεύω ! " σκέφτομαι απο μέσα μου. "Εν έτη 2012 και ακόμα υπάρχουν κάποιοι που κοιτάνε επίμονα, λες και δεν έχουν ξαναδεί ατομο με αναπηρία" ! Προσπαθώ να μην τσαντιστώ και να κρατήσω την ενέργειά μου για την πολυαναμενόμενη συγκέντρωση στην πλατεία.

Το Τραμ σταμάτησε στην στάση "Λεωφ. Βουλιαγμένης". Ανεβαίνουμε μαζί με άλλα άτομα προς το Σύνταγμα. Νέοι, γέροι, παιδιά, άτομα με αναπηρία...όλοι μαζί.
Ο κόσμος πολύς ! Η Αμαλίας μέχρι τη Βουλή γεμάτη ! "Έξω η Τροικα", "Δεν πληρώνουμε άλλα χαράτσια" "Εξω οι κλέφτες" ήταν μόνο λίγα απο τα συνθήματα στα πανό των αγανακτισμένων πολιτών.

Παρότι είμασταν πολύ πίσω μπορούσαμε να διακρίνουμε οτι έπεφταν πολλά δακρυγόνα και μολότοφ! Όλοι φορούσαν μάσκες...η ατμόσφαιρα ήταν αποπνυκτική. Παρ'όλα αυτά κανείς δεν έφευγε. Κανείς δεν πτοηθηκε. Ήταν όλοι εκεί.

"Άννα, τι γίνετε μπροστά? " με ρωτάει η Λουκία με τον ενθουσιασμό ενός μικρού παιδιού. "ΧΑΜΟΣ! " της φωνάζω για να ακουστώ μέσα στο πλήθος. "Ωραία! ΠΆΜΕ ! " μου λέει και παίρνει φόρα να φύγει μπροστά. Σαστίζω! Απο τη μια θέλω να την αφήσω να διαδηλώσει αλλα απο την άλλη φοβάμαι...φοβάμαι μη της συμβεί κάτι κακό. Η ίδια συνεχίζει πολύ ευγενικά να ζητάει δρόμο απο το μπουλούκι..ένας ένας ο κόσμος ανοίγει απο σεβασμό για να περάσει. "Ε, συγγνώμη κύριοι να περάσω. Ευχαριστώ πολύ..Συγγνώμη. Συγγνώμη. Να περάσω ? Ευχαριστώ"

Προσπαθώ να την συνετίσω. "Περίμενε σε παρακαλώ ! Που πας ? Δεν βλέπεις οτι ριχνουν  δακρυγόνα συνέχεια ! " Η ίδια συνέχιζε την πορεία της. Ο κόσμος άνοιγε δρόμο για να περάσει και εγώ απο διπλα να προσπαθώ να την μεταπείσω. Για μια στιγμή σταματάει. Κατεβαίνω στο ύψος της και την εκλιπαρώ με συμπονετικό ύφος: "Δεν θα μπορώ να σε προστατεύσω εαν τα πράγματα ξεφύγουν ! Δεν θυμάσαι τι έγινε τότε που κάψανε την μισή Αθήνα ? Ακούστηκε οτι σήμερα θα ειναι πιο άγρια τα πράγματα. Έχει παρα πολύ κόσμο...έχουν κατέβει σχεδόν ΟΛΟΙ. Έλα (δείχνω προς τη μεριά απο όπου ξεκινάει η πορεία) έλα να γυρίσουμε πίσω σε παρακαλώ !" "Σε παρακαλώ" επαναλαμβάνω πιστεύοντας οτι έτσι θα την έπειθα.

"Δεν γυρίζω πίσω" ! χτυπάει με τις παλάμες της τα χερούλια του αναπηρικού της καροτσιού σε πείσμα.
"ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ ΆΝΝΑ!" ανοίγει διάπλατα τα χέρια της" ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ ΚΑΙ ΠΕΣ ΜΟΥ ! ΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ? ΤΙ ? " Τα μάτια της έβγαζαν φωτιές....η φωνή της αν και με ένταση ήταν σαν κάποιος εκείνη την ώρα να την έπνιγε και να προσπαθούσε με όλη της την δυναμη να φωνάξει ! Να ακουστεί ! Να ξεσπάσει ! "Είμαι ανάπηρη Άννα...και για το σώμα δεν με πειράζει τόσο. Το έχω πια συνηθίσει. Είμαι ανάπηρη εδώ μέσα" βάζοντας τον δείχτη του χεριού της στην καρδιά της. Δεν άντεξα...λύγισα. Δάκρυα κυλούσαν στο μάγουλό μου...ντράπηκα γιατί κανονικά εγώ είμουν εκει μαζί της για να την ενθαρρύνω και όχι να μιξοκλαίω σαν γυναικούλα!

"Δεν ειναι δική σου αυτή η μάχη Άννα. Μπορείς να επιστρέψεις εαν θες. ΕΓΩ θα πάω μπροστά και θα τους αντιμετωπίσω" και με αυτό τσουλάει με το καροτσάκι της προς τη Βουλή.

Προς στιγμήν έμεινα να την κοιτάω όση ώρα έκανε δρομο ανάμεσα στο πλήθος...έπιασα με τα ακροδάχτυλά μου το μετωπό μου. Έσκυψα το κεφάλι,  έκλεισα τα μάτια..."τι νομίζεις οτι κάνεις Άννα ? Πόσο δειλή είσαι !" σκέφτομαι απο μέσα μου. Παίρνω βαθειά ανάσα. "ΛΟΥΚΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕ" ! φωνάζω και τρέχω με μεγάλες δρασκελιές ξωπίσω της ώσπου την φθάνω.

Σταματάει και με κοιτάει. "Άννα σε παρακαλώ φύγε. Δεν είμαι κανένα μωρό ! Μπορώ και μόνη μου. Αυτή η μάχη ειναι δική μου. Εσύ...εσύ δεν έχεις δουλειά. Μπορείς να φύγεις" και κάνει πάλι να φύγει. "Έχεις δίκιο" της λέω και τη βλέπω που σαστίζει. Δεν περίμενε τέτοια απάντηση...."έχεις δίκιο" συνεχίζω, "στο οτι δεν εισαι κανενα μωρό. Όντως μπορείς και μόνη σου. Έχεις όμως άδικο στο οτι αυτή η μάχη ειναι δική σου". "Τι εννοείς" ? με ρωτάει φανερά ενοχλημένη.."Αυτή η μάχη δεν ειναι ΜΟΝΟ ΔΙΚΗ ΣΟΥ. Είναι και δική μου" Μου χαμογελάει...κουνάει το κεφάλι της πάνω κάτω.  Πάμε ? " τη ρωτάω και της δείχνω προς τη μεριά της Βουλής.

Φθάνουμε στην πρώτη γραμμή. Εκει οπου λίγα μέτρα πιο μακρυά μας περίμενε μια διμοιρία απο αστυνομικούς. Τα δακυγόνα μας έκαιγαν τα μάτια. Πίσω μας ο κόσμος εξακολουθούσε να φωνάζει συνθήματα. Την κοιτάω...της χαμογελάω και της δίνω το χέρι μου. Εκείνη το πιάνει. "Μη τρέμεις" με μαλώνει, αντιλαμβανόμενη το χέρι μου.  "Ας έρθουν! Δεν με νοιαζει τίποτα πλέον" μου λεει και την ίδια ώρα μια δυμοιρία απο ΜΑΤ έρχονταν προς το μέρος μας. "Τι παραπάνω μπορούν να μου κάνουν"? μου λεει. "Να ΜΑΣ κάνουν εννοείς" της απαντώ και παίρνω αλλη μια βαθεία ανάσα όση ώρα έβλεπα τα ΜΑΤ να πλησιάζουν.
Το τευταίο πράγμα που είδαμε ήταν ένα σύννεφο απο σκόνη και τα αχνά γράμματα απο τις ασπίδες των αστυνομικών να έρχονται καταπάνω μας.

Η ΜΑΧΗ 2

Το τοπίο ομιχλώδες....η απόσταση απο τον εχθρό λίγα μετρα μόνο.

Ο αέρας έφερνε μια παράξενη μυρωδιά.... θανάτου ίσως....
Το συνθημα εδώθει, το κέρας ήχησε , το ίδιο και οι κραυγές των στρατιωτών.





 Τα πουλιά πέταξαν στον ουρανό σαν να είχαν ενα προαίσθημα....οι οπλές των αλόγων.... το ποδοβολητό του ελέφαντα που τράνταζε τη γη...

 Με το σπαθί στο ένα χέρι και το χαλινάρι στο άλλο δίνω το πρόσταγμα στο αλογό μου να τρέξει σε ενα δρόμο στο δρόμο προς την ελευθερία.....αυτή η μάχη έπρεπε να κερδιθεί !

ROAD TO PERDITION

A man wearing his costume, a hat and carrying a suitcase on his left hand walks into a dark bedroom. He kisses his three kids goodbye. While he tries to leave quietly, one of them awakes.





"Dad? Dad? Is that you?"
It's Joe, the youngest child. He is only 5.
The man stops at the door. He closes his eyes and whispers to himself "Oh my God... I didn't want him to hear me."
Joe had no choice, but to turn around. His eyes were moist with tears.

"Dad? Where are you going?"
"Hey little fella. Go back to sleep. I am here... I..."
"Why are you crying dad?"
"I... I am not crying tears of sadness, my son. These tears are tears of joy." (Wipes his tears with a tissue.)
"Joy?"
"Yes, my son. Daddy is going to leave for a few days. OK?"
"Nooooo... why? Where are you going?"
"I am a going to a place that's not far from here." (Smiles with difficulty, mostly to ease his pain.) "It's called... (stops to think for a while and then opens his eyes widely) DRAGONLAND!"
"WOW! Dragonland!" Joe's eyes sparkle!
"Shhhhh...! You're gonna wake up your brothers."
Joe whispers "Dad, are there real dragons out there?"
"Joe, of course there are!"
"Dad, can I come with you?"
"No. It is very dangerous Joe. You should stay here with your brothers and mum. I will return from my quest to defeat the dragons all by myself. I will return... soon. OK?"
Joe nods his head in agreement.
"Now... listen Joe. This is going to be our little secret. OK? You should tell no one where I am going. OK?"
"But..."
"No 'buts' Joe. Please."
Joe nods his head.
"Now, go back to sleep little fella."
"OK dad! Please, be carefull."
"I... I... will Joe. I will."

The child falls fast asleep, hugging a small teddy bear.
The man leaves instantly, closing the bedroom's door behind him and then bursts into silent tears.
He heads down the stairs and finds himself silently thinking "Don't look back Sam O'Reilly! Don't you dare look back."

Tears stream down his face. He opens the front door, exits and then closes it gently behind him. He doesn't want to wake anyone else up. Doesn't want to face anyone else. Doesn't want to explain. Even if he did... his family wouldn't understand.

A car with its engine idling is waiting for him across the street.
Two men are sitting in the front. Another, is sitting in the back and lighting a cigar.
Sam gets in the back.

"Are we OK... now?" Sam asks the two men in the front.
"Oh, we are OK alright! As long as you do as we tell you!"
"You promised you won't hurt my family!"
"A promise is a promise Sam O'Reilly! Although, I would really like to have a piece of that lovely woman of yours." (The two men sitting up front, end in laughter)
"DON'T YOU DARE! YOU..."
One of the two men sitting in the front, points his gun at Sam.
"Hey! Hey! Calm down! Jack, here, was just joking alright?"
Sam did not answer.

"Alright?!" he asks again loudly, in order to get him to answer.

Sam nods in agreement. The idea of his wife being raped by a bunch of criminals and the thought of his sons being slaughtered, were not thoughts that he could get out of his head so easily. These thoughts were something akin to a nightmare. Only, he was not asleep."

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

Επάγγελμα...γυναίκα !

Γυναίκα εστί ;

να σηκώνεσαι στις 05:00 το πρωί
05:15 να βάζεις πλυντήριο
05:17 να προετοιμάζεις το τι θα φτιάξεις για βραδυνο
05:45  να ετοιμάζεις πρωινό,
06:00 να ταιζεις το σκύλο,
06:10-06:30 να βγάζεις βόλτα τον σκύλο,
06;30 να επιστρέφεις να ξυπνάς με το ζόρυ τον άνδρα και τα παιδιά, να ρίχνεις εναν καυγά με τα παιδιά τύπου: "ασε μας ρε μάνα θέλω να κοιμηθώ"
06:45 να σερβίρεις το πρωινό
07:00-07:15να κάνεις ενα μπάνιο και να ντύνεσαι/ βάφεσαι για τη δουλειά (μη πας και σαν το λέτσο)
07:15-07:20  να φεύγεις για την δουλειά
07:20 - 07:45 να περιμένεις λεωφορείο ή να είσαι στην κινηγη
08:15 να μπαίνεις γραφείο όπου ο προϊσταμενός σε κοιτάει με μισό μάτι σαν να σου λέει "άργησες" χωρίς να λαμβάνει ΦΥΣΙΚΑ υπ'όψιν του οτι την προηγούμενη ημέρα έφυγες απο το γραφείο στις 20:30
08:30-19:30 (στη καλύτερη) να δουλεύεις και παραλληλα να δέχεσαι τα πικρόχολα σχόλια των προϊσταμένων σου (επειδή εισαι γυναίκα και ζεις σε ανδροκρατούμενη κοινωνία)
19:30 - 19;50 να περιμένεις λεοφωρείο / να τρως κίνηση
20:00 να επιστρέφεις σπίτι
20:15 να πρεπει να μαγειρέψεις
20:45 να βγάζεις βόλτα το σκύλο (εννοείτε οτι ΚΑΙ ΑΥΤΟ ειναι δική σου ευθήνη)
21;00 να επιστρέφεις, να σερβίρεις φαγητό
21:30 να μαζεύεις το ΧΑΟΣ που επικραττεί στο σπίτι
21:45 να διαβάζεις τα παιδιά
22:30 να κάνεις ενα μπάνιο
22;45 να χαλαρώνεις διαβάζοντας ενα βιβλίο
23:00 να έρχεται ο άνδρας σου να σε ξυπνάει (γιατί φυσικά απο την κούραση σε έχει πάρει ο ύπνος με το βιβλιο πάνω στο στήθος σου)
23:15 να πεφτεις για ύπνο
23;20 να σε .... "σκουντάει" ο άνδρας σου και φυσικά να τον γειώνεις μόνο και μόνο για να ανακαλύψεις οτι απλά ήθελε να σε αγκαλιάσει και να σου πει "Σ'ΑΓΑΠΩ"

ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ

Καλησπέρα αδέρφια !

Θα ήθελα να σας ενημερώσω για ενα θέμα που κυνηγάω τις τελευταίες ημέρες.


Όπως κάποιοι μπορει να γνωρίζετε ήδη, είμαι άνεργη εδώ και 1,5 χρόνο. Και φυσικά δεν ειμαι η μόνη!


Προχθές λοιπόν μπήκα στη ιστοσελίδα του Ο.Α.Σ.Α για να πληροφορηθώ σχετικά με το ποιες κατηγορίες ανθρώπων δικαιούνται μειωμένο εισητηριο / κάρτα απεριορίστων διαδρομών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.

Βρήκα οτι πολύ σωστά υπάρχει μειωμένο εισητήριο για φοιτητές – σπουδαστές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης / Μαθητές Πρωτοβάθμιας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης /Πολύτεκνοι και Οικογένειες Πολυτέκνων. ΓΙΑ ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΟΥΤΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.

  Συνέχισα που λέτε, την περιήγησή μου στην ιστοσελίδα και μπήκα στην Δωρεάν Μετακίνηση Επιβατών (απο περιέργεια) και εκτός απο κάποιες ομάδες οπου ΔΙΚΑΙΩΣ έχουν δωρεαν μετακίνηση βρήκα και αυτο: http://www.oasa.gr/content.php?id=freekom ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΕΠΙΒΑΤΩΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΡΩΒΟΥΛΕΥΤΕΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!

  Όπως καταλαβαινετε τα πήρα κρανίο ! Πριν απο καιρό είχε τεθεί στην Βουλή το θέμα εξομοίωσης των ανέργων με τις υπόλοιπες ευπάθείς ομάδες αλλά όπως όλα τα άλλα σοβαρα θέματα, έμεινε στο σιρτάρι.

Μίλησα με Ο.Α.Σ.Α. για το θέμα και μου είπαν οτι πρέπει να μιλήσω με το υπουργειο ! Όπως καταλαβαίνετε στο υπουργείο με στελναν απο τον άννα στον καϊάφα με αποτέλεσμα να κρατήσω μόνο κάποια ονόματα (του Γενικού Γραμματέα, του Συμβούλου του Υπουργού και του υπευθήνου της Διευθυνσης Επιβατικών Μεταφορών) χωρίς να έχω μιλήσει ουσιαστικά με κάνεναν παρα μόνο με τις γραμματείς τους.  

  Έθεσα το θέμα στην ομάδα ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ  του FACEBOOK  και  πάνω στη συζήτηση, εκτός απο την υποστήριξή τους για το εγχείρημα, προέκυψε και το θέμα των τριτέκνων, οι οποίοι ούτε εκείνοι έχουν μειωμένο εισητήριο στα Μ.Μ.Μ.

  Και για να μη σας κουράζω άλλο, όλο αυτό με ώθησε στο να συντάξω μια επιστολή προς το Υπουργειό Μεταφορών που θα αιτούμεθα την εξομοιώση των ανέργων και τριτέκνων με τις ευπαθείς ομάδες.

Σκοπός μας είναι να μαζεψουμε μερικές υπογραφές και να πάμε μερικά  άτομα στο Υπουργειο για να δώσουμε χέρι με χέρι την επιστολή. Έστω να πάρει ένα πρωτόκολλο, αυτο θα ήταν μια αρχή. Δεν λέω να παμε ΟΛΟΙ οσοι υπογράψουν.  Έστω κάποιοι. Όσοι μπορούν. Μέχρι στιγμής έχουμε μαζευτεί 15 άτομα.

  Θα ήθελα να σας ρωτήσω λοιπον, εαν κάποιος / κάποια  ενδιαφέρεται για την συγκεριμένη κίνηση και θέλει να συμπεριλφθεί στα ονόματα που θα υπογράψουν, παρακαλώ στείλτε παρακάτω το σχόλιό σας αναγράφοντας το ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ σας ή εαν δεν μπορείτε εκεί, θα με βρείτε στο FACEBOOΚ από όπου μπορούμε να επικοινωνούμε. Το link για το προφίλ μου είναι:   https://www.facebook.com/media/set/?set=a.447566531987.238869.707476987&type=3#!/profile.php?id=707476987

Παρακαλώ πολύ, όσοι ενδιαφέρονται να κοινοποιήσουν στο blog τους είτε στο FACEBOOK το συγκεκριμένο αρχείο ! Μη ξεχνάτε ότι ΕΜΕΙΣ έχουμε τη δύναμη. Όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε αυτό τόσο το καλύτερο.

Ευχαριστώ για την υποστήριξή σας. 

Και για να ξέρετε τι υπογράφετε, η επιστολή ειναι η κάτωθι:

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΥΠΟΔΟΜΩΝ
ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ & ΔΙΚΤΥΩΝ
ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ 2 & ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΟΥ ΤΣΙΓΑΝΤΕ ΙΩΑΝΝΗ
ΠΑΠΑΓΟΣ
15669 ΑΤΤΙΚΗ

                                                                                        Αθήνα, ............. Μαρτίου 2012

Προς: Διεύθυνση Επιβατικών Μεταφορών

Υπ’όψιν: κυρίου Κουτσονίκα

Κοιν.: κυρίου Κουλουβάκη

ΘΕΜΑ:  Ανάγκη πλήρους εξομοίωσης κομίστρων των ανέργων και τρίτεκνων οικογενειών με τις ευπαθείς ομάδες.

Κύριοι,

    Αναφορικά με το ανωτέρω θέμα, είναι πάγιο αίτημά των ανέργων και των τρίτεκνων οικογενειών ειναι η πλήρης εξομοίωση κομίστρων με τις ευπαθείς ομάδες.

    Όπως ήδη γνωρίζετε οι άνεργοι ανέρχονται  πλέον στο  1.000,000 – και αυξάνονται καθημερινά- και οι οικογένεις τριτέκνων είναι και αυτές σε δυσμένεια καθώς τα νέα μέτρα που έχει επιβάλει Τρόικα και κυβέρνηση είναι ασβάστακτα .   Πολλοί πολίτες αναγκάζονται να παρανομούν μη εκδίδοντας εισητήριο, όχι επειδή δεν θέλουν, αλλά επειδή δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα υψηλά κόμιστρα των   εισητηριών αλλά και των μηνιαίων καρτών απεριορίστων διαδρομών.

    Γνωρίζουμε οτι ήδη έχετε μειωμένα κόμιστρα για ευπαθείς ομάδες όπως Φοιτητών – Σπουδαστών Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μαθητών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, πολύτεκνων και οικογενειών πολυτέκνων, παιδιών απο 7 εως 12 ετών, νέων ηλικίας 13 έως 18 ετών, ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών , σπουδαστές Δημόσιων και Ιδιωτικών Ι.Ε.Κ., φοιτητών Σχολών Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ή Πανεπιστημίων της αλλοδαπής μέχρι την ηλικία των 25 ετών. 

    Παρ’όλα αυτά, θεωρούμε συνταγματικό δικαίωμα των ανέργων και των τριτέκνων να συμπεριληφθούν σε αυτές τις ομάδες καθώς πλέον το κόστος διαβίωσης στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλό. Το επίδομα ανεργίας – για όσους το λαμβάνουν ακόμα-   έχει φθάσει στα € 359,00 και το επίδομα τριτέκνων στα € 268,00 το δίμηνο για παιδιά άνω των 6 ετών αλλά κάτω των 23 ετών.  Όπως καταλαβαίνετε, μας είναι αρκετά δύσκολο να ανταπεξέλθουμε στο υψηλό κόστος κομίστρων που μας επιβάλλεται καθώς ήδη βαλλόμαστε απο παντού. Χαράτσια, αυξημένη φορολογία, υψηλό κόστος διαβιωσης.  

  Δεν ζητάμε την δωρεάν μετακίνησή μας. Ζητάμε μόνο την εξομοίωσή μας με τις ευπαθείς ομάδες .

   Σε οτι αφορά τη διαδικασία ελέγχου εισητηριών και καρτών απο τους αρμοδιους  υπαλλήλους (ελεγχτές), προτείνουμε  ο άνεργος να επιδεικνύει- μαζί με το μειωμένο εισητήριο ή κάρτα απεριορίστων διαδρομών την ανανεωμένη κάρτα ανεργίας του Ο.Α.Ε.Δ.  καθώς και την Αστυνομική του Ταυτότητα. 

  To ίδιο μπορεί να ισχύσει και για τους τρίτεκνους. Ο τρίτεκνος μπορεί  να επιδεικνύει,  μαζί με το μειωμένο εισητήριο ή κάρτα απεριορίστων διαδρομών, την κάρτα τριτέκων καθώς και την Αστυνομική του Ταυτότητα. 

    Παρακαλούμε, όπως παραμέμψετε το αίτημά μας στον αρμόδιο Υπουργό / Υφυπουργό του Υπουργείου σας, προκειμένου να εξετάσει το ανωτέρω θέμα με την δέουσα προσοχή.

Μετά τιμής,

Μανουηλίδου Άννα                                                               

Αναστασία Τολίζα

Εύα Τσακιριάν

Ζωή Χατζηαποστόλου

Θεοδωρα Κουτσουβέλη

Άννα Ντεμιρτζιάν

Γεωργία Χατζή

Μάρθα Κουλερή

Σωτηρία Υφαντή

Στέφανος Κουτσουρής

Μαρία Μπουγαλή

Νίκος Ηλιόπουλος

Μαρία Δασταμάνη

Δουβάρα Στέλλα

Χρυσάνθη Κατσίκη

(θα γραφτουν κι αλλα ονοματα, αρκει να πάρω εγκριση)



Υ.Γ.: Παρακαλείστε σε περιπτωση που βρείτε ορθογραφικά ή συντακτικά λάθη, ενημερώστε με άμεσα προκειμένου να τα διορθώσω και να φύγει μια σωστή επιστολή.

Ευχαριστώ,

Μανουηλίδου Άννα

Και για να μη νομίζετε οτι έχετε να κάνετε με κανένα "ρομπότ" ειδού και μια φωτογραφία μου :)

Contact form generator powered by 123ContactForm.com | Report abuse

ΜΠΟΥΤΑΡ - ΤΣΟΓΛΑΝ

Αλήτη Μπουτάρη  ! Σα δε ντρεπεσαι λέω εγώ !

Υπήρχε ποτέ περίπτωση, τούρκος Δήμαρχος να πρότεινε να αλλάξει η ονομασία των δρόμων της Τουρκίας ?

 Εδώ την δεκαετία του '90 και  μας την έλεγαν οταν μιλάγαμε ελληνικά στο δρόμο.

Μας κοιτούσαν παράξενα εαν φοράγαμε σταυρό..  Την εποχή της μητέρας και της πεθεράς μου την Ανάσταση τα τουρκάκια τους σβήνανε το Αγιο Φώς με το έτσι θέλω. Ετσι...για να τους την σπάσουν !

Και έρχεσαι εσυ ρε καθίκι του κερατά να πεις τι ? Να αλλαξουν οι ονομασίες ! Βρε ουστ οροσπου τσοτζούκ ! Αι σιχτίρ ουλάν γκεριζεκιαλι.  (οπως καταλάβατε αυτες ειναι τουρκικες βρισιές) 

Δεν λέω να γινεις υπερεθνικιστής. Αλλά απο αυτό μέχρι το να κάνεις τέτοιες άθλιες δηλώσεις...έχει διαφορά δε νομίζεις Μπουτάρ - τσογλάν ?

ΕΠΙΒΙΩΣΗ

Περπατάω στη Σταδίου, βλέπω τον γνωστό άστεγο.  Κάθετε ανακούρκουδα πάνω σε ένα καρτόνι απο κούτα....μάταιη προσπάθεια για λίγη ζέστη μέσα στο καταχείμωνο !

"Αδερφέ "! Του λέω και σηκώνει το ταλαιπωρημένο του βλέμμα. Τα μακριά του μαλλιά καλυπταν μεγάλο μέρος του προσώπου του...η γεννιάδα του δεν βοηθούσε στο να καταλάβω πόσο χρονών ήταν. Αλλά...τι σημασία είχε ? Σημασια είχε οτι ήταν ένας απο τους 1.000,000 άστεγους της Αθήνας...οτι δεν ειχε να φαει. "Αδερφέ, φαι έχεις ? " τον ρωτάω κουνότας το χέρι μου μπροστά απο το στόμα μου δυο - τρεις φορές. Δεν ξέρω γιατι το έκανα αυτο....λες και νόμιζα οτι δεν με άκουσε...ή ακόμα χειρότερα οτι δεν καταλαβε.....

"Οχι" μου λεει με κουρασμένη φωνή και κουνάει προς τα πάνω το κεφάλι του.
"Κάτσε εδώ...να σου φέρω" του λέω και επιστρέφω με μια σακούλα.
Σκύβω και του εκτείνω τη σακούλα με το φαγητό.....με κοιτάει πάλι με αυτα τα πράσσινα μάτια του και μένω για λίγο.  Το βλέμμα του για αλλη μια φορά διαπεραστικό !
Δεν προλαβαίνει να μου πει κατι  όταν απο μακρυά ακούω φασαρίες. Ο θόρυβος απο τα παπούτσια ατόμων που τρέχουν.....φωνές...βρισιές.....Σαστίζω ! "παλι τα ίδια" σκέφτηκα ! Πάλι επεισόδια στο κεντρο !

Κοιτάω τον άστεγο με τον φόβο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου ! Στο χέρι μου κρατάω ακόμα τη σακούλα με το φαγητό ! Ο άστεγος κοιτάει προς τη μεριά που γίνονται οι φασαρίες. Οι φωνές τώρα έρχονται πιο κοντά στο μέρος μας.

"Φύγε ! ΤΡΕΧΑ ! " μου φωνάζει αλλά εχω μείνει στύλη αλατος ! Δεν μπορώ να κουνηθώ ! Λες και κάποιος με κράταγε γερά στη Γη για να μη φύγω.

Πριν το καταλάβω ενα πλήθος κόσμου κατεβηκε και μας είχε περικυκλώσει. Οι περισσότεροι ρακενδιτοι...με βρώμικα πρόσωπα, σκαμμένα...στο βλέμμα τους μόνο η οργή. ΟΡΓΗ και ΠΕΊΝΑ. Για όλα. Γενικά!

Μας πλησιάζει ενας με ενα σκουπόξυλο....βλέπει τη σακούλα, καταλαβαίνει οτι ειναι φαγητό και ξεκινάει να ορμήσει ! Ο άστεγος σηκώνεται απο τη θέση του και ο άνδρας ανεβάζει το σκουπόξυλο πανω απο το κεφάλι του "φερε τη σακούλα μωρή πουτάνα μη σε γαμήσω" φωνάζει !

Έχω χεστει επάνω μου ! Δεν υπάρχει τιποτα χειροτερο απο εναν άνθρωπο που πεινάει !  Κάνω δυο βήματα πίσω. Ξαφνιακά ο άστεγος μπαινει μπροστά του "Άστην ήσυχη. Δεν φταίει σε τίποτα ! Να το μοιραστούμε το φαγητο ! " του φωνάζει αλλά μάταια.  Ο τύπος με το σκουπόξυλο τον ρίχνει κάτω. Ο άστεγος πέφτει αλλά γυριζει το σώμα του προς τη μεριά μου "ΤΡΕΧΑ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ! ΦΥΓΕ !"

 Εμεινα για δευτερόλεπτα να τον κοιτάω...δεν μπρορούσα να κανω τίποτα.

Έτρεχα....έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Κρύφτηκα πίσω απο μια κολόνα. Άκουγα τα ουρλιαχτά του, τον θόρυβο που έκανε το σκουπόξυλο στο σώμα του. Σύντομα ήρθαν και αλλοι...και αρχισαν και αυτοι να τον χτυπούν ανελεειτα. "Δεν έχουμε να μοιρασθούμε τίποτα παλιομαλάκα ! " του φώναζαν και συνέχιζαν να τον χτυπούν και αυτός συνέχιζε να φωνάζει !

Ακούμπησα το κεφάλι μου στην κολώνα...δάκρυα έτρεχαν στο μαγουλό μου. Έκλεισα το στόμα μου με τα χέρια μου για να μην ακουστώ...να μην ακουστεί η κραυγή μου ! Μόνο εγώ μπορούσα να ακούσω το κλάμα μου. Ήθελα να φωνάξω ! Ήθελα να τσιρίξω ! Να τον βοηθησω....αλλά ματαια. Εμεινα εκει....στην κολώνα να τον ακούω να σφαδάζει στους πόνους. Τα ουρλιαχτά του μου τρυπούσαν τα αυτιά ! Αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα.

ΕΠΙΒΙΩΣΗ. Μόνο αυτό ειχε απομείνει στην Ελλάδα του 2013 !

SWOT ANALYSIS ΑΛΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ

Εκεί που διάβαζα για την σαλιγκαροτροφία μου, έπεσε το μάτι μου στην ανάλυση  SWOT, την οποία - απο οτι κατάλαβα - πρέπει να γνωρίζει κάθε άνθρωπος που παει να φτιάξει επιχείρηση.

Iδού τι λέει για αυτο η Βικιπαιδεία:
Η ανάλυση SWOT είναι ένα εργαλείο στρατηγικού σχεδιασμού το οποίο χρησιμοποιείται για την ανάλυση του εσωτερικού και εξωτερικού περιβάλλοντος μίας επιχείρησης, όταν η επιχείριση πρέπει να λάβει μία απόφαση σε σχέση με τους στόχους που έχει θέσει ή με σκοπό την επίτευξή τους.
Το αρκτικόλεξο SWOT προκύπτει από τις αγγλικές λέξεις: Strengths, Weaknesses, Opportunities, Threats (αντίστοιχα στα ελληνικά: δυνατά σημεία, αδύνατα σημεία, ευκαιρίες, απειλές).

Ηθελα να'ξερα ! Αυτά τα τζιμάνια στην Βουλή που μας το παιζουν και οικονομολόγοι τάχα μου τάχα μου (οικονομολόγοι του κώλου είναι) γνωρίζουν αυτόν τον όρο !
Κατ'εμέ: τα δυνατά σημεία ειναι ο λαός / τα αδύνατα το σαθρό σύστημα / οι ευκαιρίες πρεπει να τις δημιουργήσουμε και οι απειλές....μα φυσικά οι πολιτικοί.

Κατά τον Παπα-δήμιο και το συνάφι του : τα δυνατά σημεία είναι οι ιδιοι / τα αδύνατα ο λαός/ οι ευκαιρίες ειναι το χρήμα που μπαινει στην τσέπη τους και οι απειλές....μα φυσικά δεν υπάρχουν. Διότι οι ιδιοι ΔΕΝ ΝΙΩΘΟΥΝ οτι απειλούνται, ποσώ μάλλον όταν η ατιμωρισία στην Ελλάδα πάει σύννεφο !

Για πόσο ακόμα ; Mου λέτε : Για πόσο ;

Kαλό σαββατοκύριακο  αδέρφια ! Με δύναμη !

Θεατρο κριτική "Ριττερ, Ντένε, Φός"

Καλησπέρα σε όλους ! Ως γνωστή θεατρόφιλη θα ήθελα να σας δώσω την κριτική μου για το έργο "Ρίττερ, Ντένε, Φος" του Τόμας Μπέρνχαρντ

Σκηνοθεσία: Δ. Καταλειφός, Ρ. Οικονομίδου, Αν. Κοκκίνου, Π. Παπαδόπουλος.
Ερνηνεύουν: Ρ. Οικονομίδου, Άν. Κοκκίνου, Δ. Καταλειφός.

ΤΟ ΕΡΓΟ: Τρία αδέρφια: μια άκρως ψυχαναγκαστική γεροντοκόρη, η "επαναστάτρια" αδερφή της και ένας μισότρελος αδερφός προσπαθούν να εναρμονιστούν στο ίδιο σπίτι. Η μεν γεροντοκόρη έχει εμμονή με τον αδερφό, η δε "επαναστάτρια" μόνο επαναστάτρια δεν ειναι - καθώς μένει καθηλωμένη σε ενα σπιτι και με μια αδερφή που υποτιθετε δεν γουστάρει μία - και ενας αδερφός που βγαίνει απο ενα ψυχιατρείο και με τ...ον δικό τρόπο εξιστορεί το δράμα του. Την αγάπη που δεν ένιωσε, την απαξίωση των πάντων πλην της μουσικής κ.α.

ΚΡΙΤΙΚΗ: Οι ερμηνείες των ηθοποιών Ρ. Οικονομίδου, Άν. Κοκκίνου, Δ. Καταλειφός είναι εκπληκτικές. Ο Καταλειφός δίνει ρέστα στη σκηνή ! Το κείμενο αν και κουραστικό, σε βάζει σε σκέψεις. "Απαξιώνεις τον εαυτό σου όταν απαξιώνεις ενα μουσικό όργανο" "Μάκάρι να γινόταν ένας σεισμός και να γκρεμιζόταν αυτή η χώρα" (και φυσικά μιλούσε για την Γερμανία και γενικά μιλούσε απαξιωτικά για αυτήν) είναι μόνο λίγες απο τις ατάκες που μου άρεσαν :) Γενικά είναι ενα παρα πολύ καλό έργο με φοβερές ερμηνείες.
Παρ'όλα αυτά, είναι πολύ βαρύ και αργόσυρτο. Ειδικότερα στο πρώτο μισό της ώρας. Διαρκεί 3 ώρες, οπότε οι θεατές κουράζονται αρκετά. Κρίμα, καθώς θα μπορούσαν πιστεύω κάπως να το σώσουν κόβοντας κάποια στοιχεία, εαν γινόταν φυσικά. Δεν ειμαι και σκηνοθέτης.

Στο θέατρο: Σφενδόνη

Μακρή 4, Μακρυγιάννη
Μακρυγιάννη

ΤIP: Πολύ κοντά στο σταθμό "Ακρόπολη" του Μετρό
Τηλ.: 2109246692

Παραστάσεις: Απόγ: Τετ., Κυρ. 6 μ.μ. Βραδ: Πέμ..-Σάβ. 8 μ.μ. Μέχρι 8/4
Εισ.: € 20, φοιτ.: € 15. Κάθε Τετ., Πέμ. € 15.

 Περισσότερα στο:

http://www.athinorama.gr/theatre/data/performances/?id=10011107

Kαλό μήνα !

Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους !

Μπήκε και η άνοιξη. Με βροχή φυσικά αλλά τυπικά ο Μάρτης σηματοδοτεί τον ερχομό της !

Η άνοιξη, μια εποχή οπου όλα ανθίζουν...όλα εκτός απο τις καρδιές μας. Λογικό...τόσα συμβαίνουν καθημερινά !

Ξέρω...έχετε δάνεια, χαράτσια, είστε άνεργοι, χρωστάτε και της Μιχαλούς. Δεν αντιλέγω, τα πράγματα ειναι δύσκολα. Το βλέπουμε καθημερινά.

Αυτό που πάντα λέω όμως, είναι όσο μπορούμε να αισιοδοξούμε.

Η πίστη στον εαυτό μας αλλά και στους ανθρώπους που μας περιβάλουν και αγαπάμε, είναι αυτή που θα μας κάνει να προχωρήσουμε και να μην το βάζουμε κάτω.

Είτε ειναι συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, ακόμα και φεϊσμπούκοι φίλοι μπορούν να μας κάνουν να αισθανθούμε - έστω και για λίγο -καλά.

Όλη αυτή η κατάσταση μας έχει φέρει όλους πιο κοντά και ο παράγων ΑΝΘΡΩΠΟΣ, θέλω να πιστεύω, οτι δεν σταμάτησε να είναι προτεραιότητα μας.

Κοινώς....μη το βάζετε κάτω ! Παλέψτε γιατί χανόμαστε ! Θα έρθει η ώρα τους...μη φοβάστε. Μπορεί να αργήσει, αλλά θα έρθει. Οι Έλληνες ξύπνησαν, δεν ειναι τα πρόβατα που όλοι λένε. Εαν εμεις οι ιδιοι δεν πιστεψουμε σε αυτό, τότε δεν θα γίνει ποτέ και τίποτα !

Σας κούρασα το ξέρω. Οπότε σας αφήνω...

Καλό μήνα και καλή άνοιξη σε όλους !

Φωτόγραφιες απο: http://browse.deviantart.com/?q=spring vintage&order=9&offset=72