Η ΓΕΝΝΗΣΗ

Η είδηση του ερχομού σου την έκανε τόσο χαρούμενη. Όσο περνούσαν οι μήνες η κοιλιά της φούσκωνε...φουσκωνε όμως και η ανησυχία της. Η αγωνία της για το τι θα βρείς στο δρόμο σου όταν θα μεγαλώσεις. Προσπαθούσε να αποτινάξει τις κακές σκέψεις και  χαίδευε την κοιλιά της....σου σιγοτραγουδούσε...σου διάβαζε παραμύθια....σου έβαζε ακουστικά για να ακούς μουσική :)

Η πρώτη σου φωτογραφια: τα χεράκια σου...τα ποδαράκια σου αχνοφαίνονταν. "Λες να'ναι κοριτσι ή αγορι " ? σκέφτηκε "Αλλά τι σημασια είχε. Αρκεί να βγει γερό και δυνατό ! " Δεν είχες καλοσχηματιστεί, αλλά ενα χαμόγελο ζωγραφίστικε στο πρόσωπό της σαν έβλεπε και αισθανόταν αυτή τη μικρή ζωούλα να μεγαλώνει μέσα της. 

Και σαν άκουσε για πρώτη φορά την καρδιά σου να χτυπά έκλαιγε...έκλαιγε σαν μωρό παιδί ! Ζωή μέσα απο τη ζωή !

Και σαν ήρθε η ώρα της γέννησής σου και σπάσανε τα νερά, βρέθηκε στο κρεββάτι του πόνου να προσπαθεί να σε φέρει στη ζωή. Χρειάστηκαν ώρες μέχρι να γεννηθείς. Συσπάσεις, πόνος, σπρώξιμο...Ο ιδρώτας έσταζε απο το μέτωπό της. Τα μαλλιά της είχαν κολλήσει στο πρόσωπό της και ο πόνος....ο πόνος..... Μέχρι που άκουσε το κλάμα σου και έβγαλε μια μακρόσυρτη αναπνοή ανακούφισης.

Σε πήρε στην αγκαλιά της και δάκρυα χαράς έτρεχαν στο μάγουλό της. Έβαλε το χέρι της στο κεφαλάκι σου και σε φίλησε γλυκά. Στην αρχή φοβόταν. Ήσουν τόσο μικρό !
 
Σε θύλασε και ήταν η πιο όμορφη και χαρούμενη στιγμή της ζωής της. Συνάισθημα...απερίγραπτο.
Σε χάζευε όση ώρα εσύ κοιμόσουν δίπλα της και έκανε όνειρα....πολλά όνειρα για εσένα !

"Λες να γίνει μουσικός ? Ή μήπως γιατρός ?" σκεφτόταν όση ώρα σε κοιτούσε απο το τζάμι του μαιευτηρίου.  Τι σημασία είχε ?  Ήσουν το μωρό της. Το αγγελούδι της. Ένα θαύμα της ζωής. Της δικής της ζωής ! .

Η γέννησή σου ήταν για εκείνη μόνο η αρχή. Η αρχή μιας ζωής που θα την αφιέρωνε μόνο σε εσένα. Για να σε μεγαλώσει και να σε αναθρέψει με τον καλύτερο τρόπο. Η αγάπη της άδολη και ανιδιοτελής.  Ήταν πλέον μητέρα. Ένας ρόλος τόσο σημαντικός...μια δουλεια τόσο δύσκολη.

"Θα τα καταφέρω άραγε" ? σκεφτόταν καθώς φεύγατε απο το μαιευτήριο. "Θα μπορέσω να του δώσω όσα εφόδια χρειάζετε ?  Κι αν πάθει κάτι ? Κι αν δεν κάνω κάτι σωστά ? Κι αν ...." 
Σε κοίταξε. Και τότε όλα της τα άγχη της πέρασαν.

Φθασατε σπίτι. Σε έβαλε στο κρεββάτι και εκείνη δίπλα σου, σου σιγοτραγουδούσε, το ίδιο τραγούδι που άκουγε κι εκείνη απο την δική της μητέρα, μέχρι που ήρθε ο Μορφέας και σας πήρε στην αγκαλιά του.

Η γέννηση. Η ολοκλήρωση μιας γυναίκας και η αρχή μιας απο τις σημαντικότερες σχέσεις της ζωής μας.

Χρόνια πολλά στις μανούλες. Τις τωρινές αλλά και τις επόμενες !