Τρίτη 5 Ιουνίου 2012

ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΦΤΙΑΓΜΕΝΟ ΑΠΟ ΠΗΛΟ

Μέχρι να φθάσει στα χέρια σας αυτό το γράμμα...θα έχω πεθάνει ! Ναι, σωστά διαβάσατε. Θα είμαι νεκρός ! Ο παλμογράφος δίπλα απο το κρεββάτι (νεκροκρέββατο) του νοσοκομείου, χτυπάει ρυθμικά...σχεδόν με νανουρίζει. Παράλληλα όμως, κάθε χτύπος του, μου θυμίζει τον λόγο για τον οποίο βρίσκομαι εδώ αυτή τη στιγμή.

  Μη φαντασθείτε οτι είμαι μεγάλος σε ηλικία ! Κάθε άλλο. Είμαι μόλις 31 ετών ! Θ' αναρωτιέστε φυσικά τι δουλειά έχω σε ενα νοσοκομείο. Χμ...η ιστορία μου είναι συνηθισμένη. Για κάποιους ίσως και βαρετή. Αλλά θα ήθελα να αφιερώσετε 10 λεπτά απο τον πολύτιμο χρόνο σας για να την διαβάσετε. Μπας και αφυπντιστούν και άλλα παιδιά της ηλικίας μου και δεν κάνουν τα λάθη που έκανα εγω.

Μααα. Που πήγαν οι τρόποι μου. Δεν συστήθηκαμε. Ονομάζομαι Γίωργος.  Και βρίσκομαι στο νοσοκομείο λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας. "Έχετε ανωμαλίες στην καρδιά, στα νεφρά και στο ήπαρ κύριε Παπαδόπουλε ! Λυπάμαι...αλλά πρέπει να εισαχθείτε άμεσα στο νοσοκομείο ! " μου είπε ο γιατρός ψυχρά κοιτάζοντάς με μέσα απο τα μυωπικά του γυαλιά.  Μου ήρθε ο ουρανός σφοντίλι. Δεν ήξερα εαν ο ιδρώτας που έσταζε απο το μετωπό μου ήταν απο την αγωνία μου ή απο τα χάπια που είχα καταναλώσει 3 ώρες πριν !

Όπως και να'χει...είμαι τώρα εδώ...και αυτή ειναι η ιστορια μου :
Ως έφηβος, που λέτε, ήμουν παχύσαρκο παιδί. Πάσχιζα να χάσω κιλά...δεν μπορούσα να  κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέπτη...στο σχολείο μου φέρονταν με τον χειρότερο τρόπο. Από φίλους μόνο κανα -δυό είχα και δόξα το Θεό τους έχω μέχρι και σήμερα. Για γυναίκες..ούτε λόγος. Ποια να με πλησιάσει με τόσο λίπος. Αποφάσισα λοιπόν στα 18 μου να χάσω βάρος.  Ξεκίνησα αυστηρή δίαιτα. Ξεκίνησα και το γυμναστήριο. Έχασα κάποια κιλά και ανέβηκε αυτομάτως η διάθεσή μου.  Όσο πέρναγε ο καιρός γινόμουν και πιο όμορφος. Ναι ! Υπήρξα ωραίος άνδρας κάποτε !

Μια ημέρα και ενώ πάσχιζα να κάτσω κάτω απο μια μπάρα με αρκετά βάρη, με πλησίασε ένας τύπος - ξέρετε...απο αυτούς που τους βλέπεις και μυρίζουν "πρόβλημα" απο χίλια μέτρα μακρυά-  και μου πρότεινε να πάρω κατι ροφήματα..."βιταμίνες" τις αποκαλούσε. Αυτές οι βιταμίνες είναι που με έφεραν εδώ που είμαι σήμερα.
"Πάρε ρε μαλάκα ! Μην είσαι κότα ! ΒΙΤΑΜΙΝΕΣ είναι, μη μασάς. Θα αισθανθείς καλύτερα θα δεις" και εγώ -λίγο η αφέλειά μου, λίγο οτι είχα να πάω με γυναίκα πολύ καιρό- υπέκυψα. Αργότερα τα χάπια πήραν τη θέση των "αθώων" βιταμινών και έβλεπα το σώμα μου να αλλάζει. Να φουσκώνει.....παράλληλα φούσκωνε και το πορτοφόλι όλων αυτών που μου τα πουλούσαν...γιατί δεν μου τα έδιναν και τζάμπα. Έφθασα σε σημείο να κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέπτη όση ώρα έκανα βαρη ! Συμπεριφορά την οποία χλέυαζα όχι πολύ καιρό πριν πάρω εγώ αυτά τα χάπια ! "Κοίτα το μαλάκα τι κάνει !  Ωρε ψώνιο ! " έλεγα. Το ψώνιο τώρα είμουν εγώ. Επί 10 περίπου χρόνια έπαιρνα αυτά τα χάπια. Μου είχε γίνει εμμόνή. Είχα εθιστεί !

Ο ναρκισσισμός μου δεν είχε όρια. Όρια δεν είχε και η αλλόκοτη συμπεριφορά μου. Τύχαινε να είχα μια σχέση τότε - γιατί όπως σας είπα είμουν αρεστός για πρώτη φορά στη ζωή μου στο αντίθετο φύλλο - και με την συμπεριφορά μου έκανα τα πάντα για να διώξω την μια και μοναδική γυναίκα που αγάπησα απο την ζωή μου. Ζήλια, κατάθλιψη, ψευδαισθήσεις, ευερεθιστικότητα, ήταν μόνο λίγα απο τα συμπτώματα στην συμπεριφορά μου. Μακάρι να ήξερα τότε, οτι τα χάπια ήταν αυτά που μου προκαλούσαν ολα αυτά τα αλλόκοτα συναισθήματα. Συναισθήματα τα οποία δεν μπορούσα να ελενξω ! Συμπέρασμα: η γυναίκα με χώρισε (και με το δίκιο της) και έπεσα σε χειρότερη κατάθλιψη !

Και φθάνω στη σήμερα. Με την κατάθλιψη ήρθε και η πτώση. Πτώση ψυχολογική...αλλά και σωματική.
Σταμάτησα τα χάπια....δεν θυμάμαι πως αλλά παραδόξως το έκανα, σταμάτησα και το γυμναστήριο. Ήταν όμως πλέον αργά. Πήγα στον γιατρό μόνο όταν 1 εβδομάδα αφότου σταμάτησα τα αναβολικά, αισθάνθηκα ενα  πόνο στο στήθος. Και κατέληξα εδώ. Εδώ που είμαι τώρα. Στο κρεββάτι (νεκροκρέββατο) μου. Οι ημέρες μου είναι μετρημένες...μόυ είπαν. Με πιο διακριτικό τρόπο βέβαια...αλλά αυτό εννοούσαν όταν οι γιατρόι μου έλεγαν "Δεν ξέρουμε τι άλλο να κάνουμε. Τώρα μόνο ο Θεός". Όταν ακούς ενα γιατρό να επικαλείτε τον Θεό, καταλαβαίνεις οτι υπάρχει ΠΡΟΒΛΗΜΑ.
Και όλα αυτά γιατί ? Γιά ένα καπρίτσιο. Για να αισθανθώ καλύτερα. Για να αισθανθώ άνδρας ! Για να καλύψω το κόμπλεξ μου ! Μάταια ! Όλα μάταια. Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να γίνει κανείς ωραίος. Αρεστός. Πρώτα στον ευαυτό του και μετά στους άλλους ! Εγώ διάλεξα τον "εύκολο" δρομο. Έπαιξα κι έχασα.

Δεν θέλω να σας κουράζω άλλο.  Το μόνο που ήθελα να σας πω είναι ΜΑΚΡΥΑ απο τα ΑΝΑΒΟΛΙΚΑ ! Ειναι ναρκωτικά και τα ναρκωτικά ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ. Ναι στην υγιεινή ζωή όχι στην υπερβολή ! Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να κάνεις ενα καλό και σμιλεμένο σώμα !

Αυτά είχα να γράψω φίλοι μου ! Σας μιλάω εκ πείρας ! Μακάρι να ήξερα τότε αυτά που ξέρω τώρα. Τώρα, απο το κρεββάτι του νοσοκομείου προσπαθώ να ....εξιλεωθώ γράφοντας αυτές τις αράδες μήπως και αποτρέψω κάποιους απο το να κάνουν το χειρότερο σφάλμα της ζωής τους !
Ενα σφάλμα που εγώ πληρώνω τα τελευταία 10 χρόνια. Γιατί, έτσι είναι. αυτά τα χάπια σε σκοτώνουν μερα με την ημέρα. Εγώ αργησα να τον καταλάβω. Μην κάνετε κι εσείς το ίδιο λάθος.

Και τώρα σας αφήνω φίλοι μου ! Η κούραση έχει αρχίσει να με καταβάλει. Θα κλεισω τα μάτια, ελπίζοντας οτι η επιστολή μου θα τύχει θετικής αποδοχής !


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το θέμα των αναβολικών ειναι ενα τεράστιο θέμα το οποίο δεν μπορει σε καμία περίπτωση να καλυφθεί σε ένα απλό κείμενο. Με αυτό μου το κείμενο ήθελα να δείξω την επικυνδινότητα των αναβολικών και σε καμία περίπτωση να προσβάλω κάποιων ο οποίος ενδεχομένως λαμβάνει αυτά τα χάπια. Μπορεί να είμαι (ως συνήθως) λίγο υπερβολική, απλά δεν έχω αλλο τρόπο να δείξω το πόσο σοβαρό ειναι το συγκεκριμένο θέμα. Ευχαριστώ πολύ που με διαβάσατε.





Δεν υπάρχουν σχόλια: